Vakantie is inmiddels zo ingeburgerd –ook in de gereformeerde gezindte– dat het als volstrekt normaal wordt ervaren. Dat is niet altijd zo geweest.

Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw nam het toerisme, dankzij met name de toegenomen welvaart en de beschikbaarheid van meer vrije dagen, toe. Eerst zochten veel mensen een bestemming in eigen land, maar al spoedig gingen velen ook de grens over.

Ook werd de vakantie langer. Was het vroeger niet vreemd om enkele dagen op pad te gaan, tegenwoordig is het veelal een aantal weken. Een groot aantal mensen gaat zelfs verschillende keren per jaar.

Het is belangrijk om na een jaar leren of werken een tijdje uit te rusten en te ontspannen. Bovendien is de vakantie voor veel mensen ook een goede gelegenheid om in bijvoorbeeld gezinsverband samen allerlei activiteiten te ondernemen en te genieten van de schepping.

Wel is het goed om te beseffen dat niet iedereen weggaat. Daar is niets mis mee. Sommigen blijven liever thuis of werken door.

Maar er zijn ook mensen die geen geld voor vakantie hebben. Dat geldt in het bijzonder voor mensen –ook in Nederland– met lage inkomens. Zij zouden misschien wel op reis willen, maar hebben daar niet of nauwelijks de financiële mogelijkheden voor. Dat gaat om een grote groep mensen. In Nederland leven alleen al 421.000 kinderen in armoede, zo stelde het Nationaal Fonds Kinderhulp vrijdag. Ook zij hebben vrij van school. Maar terwijl bijna iedereen uitkijkt naar de zomervakantie zien deze kinderen er als een berg tegen op, aldus het fonds.

Gelukkig zijn er allerlei initiatieven om mensen die in armoede leven ook in de vakantietijd te helpen. Sommige gemeenten en speciale fondsen stellen gratis huizen en caravans voor hen beschikbaar. Ook in de gereformeerde gezindte zijn daarvoor gelukkig mogelijkheden.

Een ander lovenswaardig initiatief is dat sommige mensen een deel van hun vakantiegeld geven aan minima, zodat ook deze op vakantie kunnen. Een duidelijk gebaar van naastenliefde.

Maar er zijn meer mensen die eigenlijk wel op reis willen, maar dat moeilijk kunnen. Zij kampen bijvoorbeeld met problemen qua gezondheid of een handicap. Het is een goede zaak dat er voor hen speciale vakantieweken worden georganiseerd.

Dergelijke groepsvakanties worden door de deelnemers meestal erg gewaardeerd. Dat is vaak duidelijk zichtbaar. Het is dan ook heel mooi dat jongeren en ouderen zich als begeleider beschikbaar stellen, zodat mensen die het moeilijker hebben toch een week weg kunnen.

Maar belangrijk is ook om in de vakantie tijd te nemen voor bezinning. En dat niet alleen op onze dagelijkse bezigheden, maar ook hoe onze aardse reis is in het licht van Gods Woord. Trekken we bijvoorbeeld tijd uit voor het lezen van de Bijbel of een meditatief boek? Gezelligheid en ontspanning zijn goed, maar daar mag het niet bij blijven.