De Tibetanen zijn al „meester over hun eigen lot”, stelt de regering in een uitvoerig rapport. „Het lot en de toekomst van Tibet kunnen niet langer worden bepaald door de dalai lama en diens kliek. Het kan alleen nog maar worden bepaald door de gehele Chinese natie, inclusief het Tibetaanse volk.”

Het rapport bevestigt het bestaande Chinese beleid en biedt geen nieuwe aanknopingspunten voor contacten met de dalai lama, die in 1959 na een mislukte opstand naar India vluchtte. In het rapport wordt gezegd dat de situatie van Tibet niet te vergelijken valt met die van Hongkong en Macau, omdat Tibet al „sinds onheuglijke tijden een onscheidbaar deel van het Chinese grondgebied” vormt.

Chinese communistische troepen bezetten Tibet in 1951. Peking beroept zich er op dat de regio al eeuwenlang deel uitmaakt van China, maar veel Tibetanen stellen dat Tibet een groot deel van die tijd een soevereine natie was.

De dalai lama zei in maart nog te hopen dat er dit jaar een doorbraak komt in de betrekkingen met Peking. Hij benadrukt telkens alleen op autonomie uit te zijn, zodat de Tibetanen hun eigen taal, religie en cultuur kunnen behouden. Hij ontving in 1989 de Nobelprijs voor de vrede voor zijn geweldloze campagne.