Corrigeer nieuwe koers Tot Heil des Volks
Van der Duyn Schouten vermijdt de inhoudelijke discussie over de nieuwe koers van Tot Heil des Volks, vindt dr. Bart Jan Spruyt. Laat hij een onderzoek instellen en een publieke bijeenkomst over die nieuwe ”missie en identiteit” beleggen.
De bozige reactie van Frank van der Duyn Schouten op mijn column over de stichting Tot Heil des Volks beperkt zich helaas tot een bestuurlijke poging de vermeende schade te beperken en negeert het inhoudelijke geschil. Zo gaat dat altijd als een columnist de vinger blijkbaar bij de zere plek heeft gelegd.
Als bestuurder kiest Van der Duyn Schouten voor de methode van de intimidatie. Dat werkt misschien bij, bijvoorbeeld, de reorganisatie van een universiteit, maar in het publieke debat werkt het zo niet. Want hij kiest een wel erg gemakkelijke en doorzichtige manier om mijn inhoudelijke kritiek op de recente koerswijziging van het Heil te pareren.
Eerst probeert hij mij, als brenger van een slechte boodschap, verdacht te maken. In de hoop dat de lezer mijn boodschap op grond van enkele vermeende vormfouten vervolgens ook verdacht vindt. Ik had de directeur moeten bellen en hemzelf.
En ten tweede is hij bang voor schade voor zijn organisatie. Hij vreest een deel van de achterban op grond van de kritiek kwijt te raken, en bedelt daarom aan het slot wat euro’s bij elkaar bij de reformatorische lezers van deze krant.
Wat mij als boodschapper betreft: ik ben geen partij. Ik heb eind 2015 geschreven over de commotie die de benoeming van ds. Gert Hutten tot directeur van het Heil heeft veroorzaakt. Vele toegewijde medewerkers voelden zich bij zijn stijl, taalgebruik en denkwijze niet thuis en verlieten het Heil met bloedend hart. Ik heb toen geschreven dat dat te denken geeft.
Wat mijn kritiek betreft: Hutten heeft vorige maand in een interview met Groot Nieuws Radio zijn plannen, een nieuwe missie en een nieuwe identiteit, ontvouwd. Kort en goed: zonde en verlossing maken plaats voor lijden en bevrijding. Een column is een publieke reactie op een publiek gedane uiting. Mij als columnist staat het volledig vrij te constateren, met pijn, dat die nieuwe afgekondigde koers afwijkt van de oude koers van het Heil en daarmee een breuk met de traditie van het Heil betekent.
Als Van der Duyn Schouten zo’n voorstander is van hoor en wederhoor, dan is het vreemd dat hij als bestuurder nog steeds niet het gesprek is aangegaan met de groep van getrouwe medewerkers die het Heil heeft verlaten. Van der Duyn Schouten is namelijk wel partij en draagt een grote verantwoordelijkheid.
Vervolgens trekt Van der Duyn Schouten alle registers open om de boodschap van het Heil zo reformatorisch mogelijk te verwoorden. Hij strooit daarmee met het spreekwoordelijke zand. Ik kan de lezers alleen maar uitnodigen om zijn woorden te leggen naast de uitspraken die Hutten voor de radio heeft gedaan. Daar zit, eufemistisch uitgedrukt, enig licht tussen. Laat de lezer zelf oordelen. En laat Van der Duyn Schouten het dan nog eens uitleggen. Vooral ook aan ds. Hutten.
Ik wens het Heil alle goeds. Ik heb lessen en colleges aan het Heil gewijd, heb excursies naar het Heil georganiseerd, er zelfs stage gelopen ter voorbereiding op lessen en colleges. Niets dan sympathie en diepe bewondering had ik voor het Heil. Daarom doet het mij heel veel pijn om nu een directeur te horen praten over een nieuwe missie die de geest verloochent van het Reveil en van het Heil zoals dat tussen 1855 en 2015 heeft bestaan. Het gaat mij niet om de persoon van ds. Hutten. Het gaat me over zijn koers als nieuwe directeur. En over de breuk die hij slaat. Dat is de kern. Die kwestie laat zich niet met bestuurlijke bluf aan de kant schuiven.
En als het dan zo is dat er helemaal niets aan de hand is, laat Van der Duyn Schouten dan twee dingen doen. Laat hij eerst het initiatief nemen tot een grondig, onafhankelijk onderzoek naar alles wat er de afgelopen twee à drie jaar is misgegaan. Want de zaak is veel groter dan de dingen die we nu hebben aangeroerd. Als ik hem mag geloven, is er niets wat het daglicht niet kan verdragen – dus waarom zou hij dat niet doen? En laat hij vervolgens een bijeenkomst beleggen, met alle betrokkenen, ook de afgehaakte getrouwen, om de nieuwe koers van het Heil openlijk, publiekelijk te bespreken.
Om het Heil door te laten gaan, is een inhoudelijke en bestuurlijke correctie op de nieuwe koers onvermijdelijk.
De auteur is historicus en publicist.
