Polenaar maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog vervalste identiteitsbewijzen voor Joden. Die ontkwamen daardoor aan deportatie. Ook regelde Polenaar onderduikadressen voor Joodse families en maakte ze nep-voedselbonnen. Haar toenmalige echtgenoot, Sal Breemer, was de leraar van Anne Frank. Die kwam af en toe bij hen over de vloer voor bijlessen. „Ze was zelfverzekerd, intelligent en mondiger dan sommigen van die leeftijd”, zei Polenaar in 2011 in een interview.

Bij het uitbreken van de oorlog doken Polenaars ouders en zussen onder. Polenaar en Breemer probeerden te vluchten naar Engeland, maar hun schip werd tegengehouden en iedereen moest van boord. Polenaar bleef daardoor in Amsterdam, waar ze het Joods Montessori Lyceum oprichtte en de eerste rectrix werd. Tijdens de oorlog kreeg het echtpaar van de Duitsers het advies om naar een ‘veilige plek’ te gaan, maar dat bleek Huize De Biezen, een concentratiekamp bij Barneveld. Polenaar en haar man wisten via een gat in het hek te ontkomen.

Het huwelijk met Breemer werd ontbonden en na de oorlog hertrouwde Polenaar met een andere verzetsstrijder, Henk Suuring. Ze emigreerden in 1948 naar Nieuw-Zeeland.