De dertien werelden die de koninklijke familie op zijn looproute in tweeënhalf uur aandeed, vormen een knipoog naar het kengetal van Tilburg, 013. Ze moesten de veelzijdigheid van de stad laten zien.

De familie arriveert per blinkend blauwe trein. Boven het perron staat dan al een tijdje: „Niet instappen.” Niemand krijgt daar ook de gelegenheid voor; het publiek wordt op afstand gehouden.

Zodra echter de koning met zijn familieleden de roltrap is afgekomen, staan de Oranjeliefhebbers rijendik achter de dranghekken om hen te verwelkomen. De stationshal puilt uit, de trappen staan vol. Buiten volgt ”Het groots welkom”, massale zang door tal van Tilburgse koren.

Intussen drukken de vorstelijke gasten handen, heel veel handen. Koning Willem-Alexander en koningin Máxima hebben hun dochters Amalia, Alexia en Ariane meegenomen. De prinsen Constantijn, Maurits, Bernhard, Pieter-Christiaan en Floris met hun echtgenotes volgen achter hen, soms vér achter hen, want met name prins Maurits is niet bij het publiek weg te krijgen. Hier een hand, daar een selfie, verderop een armzwaai en een grap, beloond met een lachsalvo uit het publiek, tot Marilène haar man meetrekt. Als er luid tromgeroffel klinkt, trommelt Maurits mee… op het hoofd van broer Floris.

Soms zijn het vooral prins Constantijn en prinses Laurentien die alle tijd nemen voor een praatje met het publiek en het schudden van handen. „Ik was mijn hand nóóit meer”, roept een vrouw verrukt.

In het ”ontdekstation” krijgen de gasten uitleg over de vernuftige installaties die elkaar in beweging zetten, waardoor uiteindelijk een houten fietser de koning een verjaardagskaart overhandigt. „Super!” zegt prinses Marilène tegen een paar deelnemers. „Hoelang hebben jullie hieraan gebouwd?”

„De zon schijnt”, zingt een koor even verderop, maar de wolkenlucht wordt steeds dreigender. Hier en daar wordt bezorgd omhooggekeken. Uiteindelijk blijft het tot het eind van de route toch vrijwel droog.

Langs de route is een vak vol Tilburgers die op deze dag ook jarig zijn. Eén vrouw –„ik ben een rasechte Tilburgse”– al voor de 93e keer. „Ik heb hen allemaal een hand gegeven”, zegt ze over de koninklijke familie. „Prachtig, hè?”

Laurentien neemt plaats in een rolstoel en basketbalt met gehandicapte sporters. Prins Constantijn heeft moeite om de bal in het net te krijgen. Als dat uiteindelijk lukt, is groot applaus zijn deel.

In een hal spelen vijftig (!) Tilburgse pianisten tegelijkertijd voor de koninklijke familie, die hen gul bedankt voor de muzikale hulde.

Buiten schijnt de zon weer, en is er weer publiek. Maurits houdt Constantijns armen vast en helpt hem het handjes schudden vol te houden.

Op een rotonde presenteert de ene na de andere plaats uit de regio Hart van Brabant zich met een wervelende show. De vorstelijke gasten klappen mee op de maat.

Verder gaat het. ”We love powervrouw Máxima”, zegt een spandoek. Op het T3-plein presenteert Tilburg zich met techniek, transport en textiel. Prins Pieter-Christiaan stapt in een Dafje en krijgt een 3D-bril op voor een denkbeeldige rit. Even later zitten Bernhard en Floris samen in het vehikel, en ook Ariane en Alexia willen het proberen.

Op het Piusplein volgt ”Het Groots Slotevent”, een muzikale meezinger met de koninklijke gasten hoog op het podium. „Dit is Tilburg, dit is het hart van Brabant”, zegt de vorst. „Jullie zijn boven jezelf uitgestegen. Het was een feest om mijn verjaardag hier met jullie allemaal te vieren.”

Dan verdwijnt het bezoek in de koninklijke blauwe bus.