Column: Verrassend mooi(s)
„Daar!” De fiets maakt een noodstop. We stappen af. Zoon heeft gelijk. Daar in de berm, tussen al het groen, laat zich een paars kopje zien. We plukken gauw plant mét bloem én blad. Weer een. Nog acht te gaan.
We zijn als gezin in de ban van het herbarium. We kregen het bericht dat zoon het al een jaar geleden in had moeten leveren. Dus sinds de zon schijnt en het groen weer door de zwarte grond prikt, liggen we –als steuntjes in de rug voor hem– in sluipstand. Zelfs bij de kerk trok een van ons een plantje weg. We hebben het na de dienst gauw even in een bakje water gezet. Onze vrije vertaling van de Bijbeltekst die zegt dat je op de sabbat je ezel of os die in de put valt ook redt.
Dat het groen met witte bloemetjes herderstasje heette, hadden we niet meer direct paraat. Gelukkig levert googelen op ”plantje met witte bloem” al vrij snel de juiste treffer op. Zo makkelijk gaat het bij enkele andere planten niet. Ook het raadplegen van gespecialiseerde sites geeft niet altijd resultaat. Dus wordt de familie-app ingezet om de gewenste informatie op te sporen. Maar soms blijft de naam gewoon onvindbaar. Dus zoeken we verder, naar plantjes die we wél kennen. Of weten te traceren.
Hoe dan ook verbaast het me hoeveel –en hoeveel mooie– bloempjes er zomaar tussen het gras, onder de bomen, de struiken of aan de waterkant te vinden zijn. Blaadjes en bloemen met bijzondere kleuren en vormen. Plantjes die daar waarschijnlijk al jaren elk voorjaar hun gezicht laten zien, maar die me nu pas opvallen. Omdat ik er bewust naar zoek. En er op let.
Dat zet me aan het denken. Hoeveel bijzonders mis ik in mijn leven nog meer omdat ik er geen aandacht aan besteed? Omdat ik het gewoon vind, en het bijzondere er niet meer van inzie?
Ik ga voorbij aan al die mooie mensen in een volle treincoupé, mensen die ik niet eens zie, laat staan groet. Of aan de bijzondere eigenschappen van m’n kinderen, omdat ik te veel gefocust ben op alles wat níét goed gaat. Zie ik de zegen nog van het hebben van vrienden of een fijne buurvrouw, een goede gezondheid, een huis om in te wonen? En wat te denken van de vrijheid om uit de Bijbel te mogen lezen.
Zo bijzonder. Als je het je realiseert. Je hoeft niet eens lang te zoeken om het moois in je leven te ontdekken. Jammer dat school hier geen werkstuk over opgeeft. Misschien kunnen we er als gezin een opdracht van maken. Voor een bloemetje of zo.