Reden genoeg om van tippelzones af te willen
Moet een partij christelijk zijn om zich uit te spreken voor het sluiten van een tippelzone waar (veelal drugsverslaafde) prostituees onder het toeziend oog van de gemeente hun mensonterende werk kunnen doen? Die vraag is actueel nu er in Arnhem opnieuw een discussie is losgebarsten over de toekomst van het werkgebied van sekswerkers op het industrieterrein Kleefse Waard. Zowel in de raad als in het college is het de ChristenUnie die in de Gelderse hoofdstad de bakens wil verzetten en van de zone af wil. De overige coalitiepartijen, waaronder D66 en SP, en ook de VVD keren zich tegen het plan.
In Utrecht is de VVD echter de grootste pleitbezorger van het opdoeken van de tippelzone, wat dus blijkbaar toch geen christelijk stokpaardje is. „De beelden van verslaafde sekswerkers die, gefaciliteerd door de gemeente, tippelen voor hun dagelijkse shot drugs snijden door je ziel”, merkte een woordvoerder van deze fractie onlangs op. Zijn advies: steek het bedrag van ruim een half miljoen dat het openhouden van de tippelzone kost aan bewaking, toezicht en handhaving liever in een persoonlijk hulpaanbod voor iedere prostituee.
Kosten-batenafwegingen bij een debat betrekken, kan link zijn; ook voor christenpolitici. Toch zou de Arnhemse ChristenUniewethouder Haga best eens een heel eind kunnen komen als zij haar voorstel met een rekensommetje onderbouwt.
Het tot tippelzone bestempelen van de Oude Veerweg in Arnhem diende in 1996 een tweeledig doel: handhaving én hulpverlening. Handhaven is voor de gemeente anno 2017 echter lang niet meer zo’n opgave als ruim twintig jaar terug, toen de groep drugsverslaafde prostituees die de Kleefse Waard kreeg toegewezen als werkgebied nog uit zo’n tachtig vrouwen bestond. Inmiddels is de tippelzone namelijk voor nog maar negen vrouwen het dagelijkse werkterrein.
Het vergrijzen van de populatie harddrugsgebruikende vrouwen speelde een rol bij het kleiner worden van de doelgroep. Het succes van het in Arnhem aangeboden uitstapprogramma komt daar nog eens bij.
Dat de gemeente ook jegens de negen overgebleven vrouwen een zorgplicht heeft, zal niemand betwisten. Maar een tippelzone is geen onmisbare voorziening voor goede hulpverlening; eerder een sta-in-de-weg. Alleen al het dagelijks openen en afsluiten van de zone kost jaarlijks 4200 euro. Als Haga betoogt dat dit bedrag zinniger kan worden besteed heeft ze daarin dus zeker geen ongelijk.
De Arnhemse en Utrechtse debatten over de tippelzone lijken puur lokale kwesties. Toch klopt dat niet helemaal. Hoe koortsachtig deze en andere gemeenten moeten zoeken naar de meest efficiënte vorm van hulpverlening aan prostituees wordt mede bepaald door de landelijke overheid. Zij stuurt de lokale debatten met het beschikbaar stellen van budgetten. Hoe minder geld, des te nijpender het probleem.
Zo bekeken is het niet om het even hoe er tijdens de kabinetsformatie over het prostitutiebeleid wordt gesproken. Het zal toch niet zo zijn dat het belang van voldoende middelen pas wordt ingezien wanneer de ChristenUnie zich bij de onderhandelingen voegt?
