De laatste keer dat een soldaat met militaire eer werd begraven na te zijn gedood bij gevechtshandelingen op een vredesmissie, was in juli 1995. Toen werd de 25-jarige soldaat der eerste klasse Raviv van Renssen op de militaire erebegraafplaats van Loenen, op de Veluwe, begraven onder overweldigende belangstelling.

Van Renssen werd gedood door moslims bij Srebrenica in Bosnië-Herzegovina. Hij had evenals de maandag overleden sergeant Dave Steensma een grote passie voor het leger. Zijn dood, memoreerde toenmalig minister van Defensie Voorhoeve tijdens de begrafenisceremonie, „was de inleiding tot het grote menselijke drama van Srebrenica.”

Van Renssen was destijds de eerste militair die rechtstreeks op het ereveld werd begraven. De andere graven behoorden toe aan militairen en verzetsstrijders die waren herbegraven. In Loenen liggen bijna 4000 Nederlandse oorlogsslachtoffers.

De familie van Steensma heeft ervoor gekozen hem in Friesland te houden. De begrafenis heeft zaterdagmiddag in besloten kring plaats. De familie wil geen pers bij de kerkdienst en op de algemene begraafplaats in Franeker.

De familie heeft dat via de gemeente Franekeradeel „uitdrukkelijk verzocht.” Ook verzoekt de familie met nadruk om de naasten van Dave Steensma niet herkenbaar in beeld te brengen in de media.

Enig militair ceremonieel zal er zijn tijdens de begrafenis. Op verzoek van de familie is echter de bevelhebber van de landmacht niet aanwezig. Wel aanwezig zijn defensieminister Kamp en de directe bevelvoerder van Steensma, overste P. Wilming, commandant van het 12e infanteriebataljon van de luchtmobiele brigade uit Schaarsbergen. Kamp is op verzoek van de familie bij de begrafenis, maar zal niet het woord voeren.

De kist van Steensma, met daarop de Nederlandse vlag, wordt gedragen door zes van zijn directe collega’s uit Schaarsbergen. Zij dragen het dagelijks tenue van de landmacht. Op de kist ligt ook de rode baret van de luchtmobiele brigade van Steensma.

Dertien collega’s van Steensma uit Irak dragen een krans. Zij zijn gekleed in het woestijntenue dat ze ook in Irak dragen. De collega’s uit Irak hebben het lichaam van Steensma begeleid toen dat woensdag werd teruggevlogen naar Nederland.

Ook de 20-jarige korporaal die maandag bij de aanslag gewond raakte is aanwezig bij de begrafenis. Hij zal naar verwachting binnenkort samen met de andere collega’s terugkeren naar Irak om zijn werk te hervatten.

Bij een begrafenis met militaire eer is het belangrijkste uitgangspunt dat gehoor wordt gegeven aan de wensen van de nabestaanden. Vervolgens kan de familie kiezen uit een groot aantal mogelijkheden.

De officiële protocollen die kunnen worden gevolgd, beslaan vele pagina’s die de ceremonie tot in de kleinste details beschrijven, inclusief de langzame pas of het tempo waarin men de lijkkist laat zakken.

Belangrijke symbolen van militaire eer zijn de vier slippendragers aan hoofd- en voeteneinde van de lijkkist, de acht dragers en het vuurpeloton dat boven de kist één schot afvuurt. Al deze militairen zijn in principe afkomstig van dezelfde eenheid waartoe de overleden militair behoorde.

Verder is het gebruikelijk dat de lijkkist wordt afgedekt met een vlag met daarop het hoofddeksel van de overleden militair. Bij Raviv van Renssen was dat de blauwe VN-vlag en de blauwe baret omdat hij in dienst was van de Verenigde Naties.

Verder kan de ceremonie worden uitgebreid met kransdragers, een muziekkapel of individuele muzikanten. Zo kan er bijvoorbeeld gekozen worden voor één trompettist die de ”Last Post” ten gehore brengt, het traditionele saluut aan een militair die zijn leven voor zijn vaderland heeft gegeven.

Bij een begrafenisceremonie met volledige militaire eer bestaat een stoet normaliter uit twee leden van de Koninklijke Marechaussee gevolgd door een muziekkapel, de bevelvoerende officier, het vuurpeloton, de geestelijke verzorger(s) en dan de lijkkist met dragers en slippendragers.

Daarachter komen de kransdragers met vervolgens de nabestaanden gevolgd door hoogwaardigheidsbekleders, zoals een minister en/of staatssecretaris en daarna de genodigden. De stoet wordt afgesloten door opnieuw twee leden van de Koninklijke Marechaussee.