Die vragen stelde ds. P. den Butter zaterdag aan christelijke gereformeerde en hersteld hervormde ambtsdragers die in Werkendam een bijeenkomst hadden belegd.

De christelijke gereformeerde emeritus predikant uit Veenendaal sprak voor de 80 ambtsdragers over ”Hemel en hel in de prediking”. Ds. H. Zweistra, hersteld hervormd emeritus predikant te Urk, belichtte de pastorale kant van het thema.

Ds. Den Butter vroeg zich af of je over dit thema wel kunt spreken zonder zelf verzoend te zijn door het werk van Jezus Christus. „Temeer als je bedenkt wat het moet zijn voor eeuwig in de pijn en de buitenste duisternis te zullen verkeren.”

Een factor waardoor het in de prediking zo stil is over hemel en hel, is volgens hem dat wij zo aards gebonden zijn. „We hebben het hier zo goed.” Een tweede factor is dat mensen niet zo zeker zijn van hun eigen zaligheid. „Vaak voeren twijfels de boventoon.” Een derde factor is dat mensen op een makkelijke manier zijn gaan geloven. Ds. Den Butter schrijft dat toe aan een optimistisch verbondsdenken, waaraan de prediking heeft meegewerkt en waardoor mensen op het verkeerde spoor terecht zijn gekomen.

Volgens de Veenendaalse emeritus predikant is het de Heere Jezus Zelf geweest die over de eeuwige bestemming van de mens heeft gesproken. „Hij heeft dit thema tot Zijn prediking gemaakt.” Als voorbeeld noemde hij de gelijkenis van de rijke man en de arme Lazarus. „Waar komen wij aan het eind van ons leven terecht? Iedereen moet dat weten. In Markus 9 spreekt Jezus over de plaats waar de worm niet sterft en het vuur niet wordt uitgeblust.”

De predikant verhaalde dat hem ooit is tegengeworpen de boodschap van de hel liever niet al te nadrukkelijk in de prediking aan de orde te stellen. „Maar als ambtsdragers dienen we getrouw te zijn aan onze Zender en betrouwbaar te zijn voor de hoorders. Vooreerst dienen we zelf te weten wat onze eindbestemming zal zijn.”

Pastoraat

Pastoraat bedrijven is een onmogelijk werk, betoogde ds. Zweistra. Hemel en hel een plaats te geven in het pastoraat noemde hij een worsteling. „Hoe vertaal je die boodschap in de huiskamer of aan het ziekbed?” Volgens hem gaat het allereerst om de vraag: wie ben ik als pastor, ouderling of diaken. „Hoe ga ik op pad in de gemeente? Weet ik zelf van vrijspraak door het bloed van Christus?”

Verder gaf hij de ambtsdragers mee dat ze in een pastoraal bezoek zelf de sfeer scheppen. „We kunnen zelf ook de oorzaak van blokkades zijn.” Ook is het volgens hem belangrijk een poosje met iemand mee te wandelen, vertrouwen te scheppen en te luisteren met je hele lichaam. Volgens ds. Zweistra is het tijdens een huisbezoek „soms worstelen om bij elkaars hart te komen.” Wanneer er een stilte valt in het gesprek, is dat op te lossen door samen te bidden of een stukje uit de Bijbel te lezen.