In een tijd van wereldwijde religieuze, politieke en culturele crisis concentreren zich in Rome alle verwachtingen van de mensheid, zo schrijft Müller in zijn lijvige boek ”Der Papst. Sendung und Auftrag” (Verlag Herder, Berlijn). „Alle pausen hebben hun heilsdienst, die zij van Christus ontvangen hebben, in solidariteit met de gehele mensheid verricht.”

Müller is prefect van de congregatie voor de geloofsleer van het Vaticaan. Volgens Müller wordt de paus door vele mensen „van goede wil” erkend als hoogste morele autoriteit. In het jaar van de herdenking van de Reformatie en de treurnis over de scheuring in de christenheid van het Avondland verlangen veel christenen naar een oecumenische gestalte van het pausdom, waardoor een ontwikkeling op gang komt naar de zichtbare eenheid van de kerk, aldus Müller.

In de persoon van de paus „heeft Jezus de gehele kerk opgedragen, alle mensen het Evangelie te verkondigen, de zonden te vergeven en met de aan hem overgedragen sleutels van het hemelrijk de deur tot het eeuwige leven te openen.”

De paus en bisschoppen garanderen volgens Müller dat de kerk het Woord van God gelooft en niet slechts menselijke inzettingen. Met zijn sleutels opent de paus de deuren tot het rijk van God. De kerk is het sacrament van heil, gericht op de redding van de wereld. Petrus is „de rots van het Christus-geloof van de kerk”, en legt van deze waarheid getuigenis af tot aan het eind van de geschiedenis van de mensheid.