Vanuit het rivierengebied tussen Nijmegen, Arnhem en Wageningen rukte de vlinder op langs de rivieren richting de Rotterdamse haven. En vervolgens worden nu ook Veluwe, Brabant en het Groene Hart veroverd.

Bij het begin van het Landelijk Meetnet Vlinders in 1990 werd het bruin blauwtje nog ingedeeld als een ‘karakteristieke soort voor de open duinen’. Daarnaast kwam hij zeer lokaal voor op opspuitterreinen (bijvoorbeeld in de Amsterdamse havens), op een aantal dijken in het rivierengebied en plaatselijk in Zuid-Limburg. Inmiddels heeft de soort zich flink uitgebreid.

De forse uitbreiding van de binnenlandse populatie is zeer opvallend. Deze vlinders lijken steeds minder kieskeurig en nemen al genoegen met een zandig stukje met een paar zachte ooievaarsbekken als waardplant. Doordat de soort behoorlijk mobiel blijkt, kan hij ook op andere plekken opduiken zoals een zandig bermpje of opspuitterreintje (bijvoorbeeld voor een nieuwbouwwijk of weg). Ook extensief beheerde parkjes met een hooilandbeheer (vaak op wat armere grond) weet hij te bereiken en zich in ieder geval tijdelijk voort te planten. Naast zachte ooievaarsbek kunnen de rupsen ook prima leven van andere soorten ooievaarsbek en van reigersbek. De klimaatopwarming ondersteunt daarbij vermoedelijk deze warmteminnende vlinder, die we daardoor op steeds meer plekken tegen zullen gaan komen.