In sommige portretten in de Duitse pers wordt de nieuwe bondspresident getekend als de tegenspeler van Donald Trump. Die noemde hij tijdens de campagne een „haatprediker.”

Dat is trouwens wel een van de meest scherpe uitspraken die van Steinmeier (1956) ooit zijn gehoord. Als minister van Buitenlandse Zaken gedurende twee termijnen probeerde hij altijd in gesprek te blijven en de verbinding nooit te doorbreken. Een voorbeeld voor zijn diplomaten dus.

Naast zijn opmerking over Trump is er eigenlijk maar één andere uitlating waardoor het Duitse volk zijn wenkbrauwen fronste. Vorig jaar noemde hij de NAVO-oefeningen in Polen en de Baltische staten „wapengekletter”, wat verbazing wekte, omdat Duitsland zelf lid is van de NAVO. Bovendien staat Berlijn voluit achter de verdediging van Oost-Europese landen tegen Rusland.

De protestantse Steinmeier werd zondag gekozen in de zogeheten ”Bundesversammlung”. Dat is de Bondsdag van 630 leden verdubbeld met eenzelfde aantal afgevaardigden uit de deelstaten. Steinmeier kreeg direct in de eerste ronde 931 stemmen.

De nieuwe president is lid van de centrumlinkse SPD, maar had nooit werkelijk een sterk partijpolitiek profiel. Hij wilde na zijn studie graag sportjournalist worden, maar werd medewerker van SPD’er Gerhard Schröder in Nedersaksen. Toen Schröder premier werd van die deelstaat, ontwikkelde hij zich als persoonlijk medewerker. Dat bleef hij toen Schröder in 1998 bondskanselier werd.

Na het verlies van de SPD in 2005 en het vertrek van Schröder ging Steinmeier de partij leiden en werd minister van Buitenlandse Zaken. Op die manier trad hij uit de schaduw van zijn leermeester.

In 2010 baarde hij opzien door plots een ziekteverlof aan te kondigen. Hij zou een nier schenken aan zijn zieke vrouw Elke Büdenbender. Zelf heeft hij in 1980 een hoornvliestransplantatie ondergaan. Het tweetal zal de komende jaren vaak als paar optreden. Büdenbender is rechter, maar heeft haar werk opgeschort.

De Duitse president zal niet dezelfde media-aandacht trekken als zijn Amerikaanse collega. In de eerste plaats niet omdat de grondwettelijke positie van de Duitse president totaal anders is. In Duitsland ligt het politieke zwaartepunt bij de Bondsdag en de regering onder een bondskanselier (parlementair stelsel), en niet bij een gekozen staatshoofd (presidentieel stelsel). Maar Steinmeier heeft ook geen Twitteraccount, omdat hij er niet in gelooft dat overheidsbeleid in 140 tekens kan worden uitgelegd. In een redevoering keerde hij zich recent ook tegen de „versimpeling” van de politiek.