Frank van der Meer, geboren en getogen in Amsterdam, maakte zijn eerste meerdaagse wandeltocht toen hij een jaar of twintig was. „Dat kwam door een paar studievrienden. We oefenden een paar keer in Nederland en gingen daarna een trektocht maken in de Ardennen. Achteraf gezien waren we daar totaal niet op voorbereid. Een van mijn vrienden had een grote pan op zijn rug, de tent lekte en m’n schoenen zaten niet goed.”

Voor hetzelfde geld was hij na die ervaring voorgoed op het wandelen afgeknapt. Maar zo pakte het niet uit. Van der Meer kreeg juist de smaak van het wandelen te pakken.

Al vindt hij zichzelf allesbehalve een doorgewinterde wandelaar. „Ga maar na: ik heb geen richtingsgevoel, ik heb er een hekel aan om nat te regenen en ik ben een koukleum.” Niettemin heeft hij al heel wat wandelkilometers in de benen. „Ik heb eens uitgerekend dat ik inmiddels twee keer de wereld ben rondgelopen.”

Elke week gaat hij het liefst twee dagen op pad, zomer en winter. Als het weer niet zo aantrekkelijk is, beperkt hij het tot één tocht. Vanwege die hekel aan nattigheid en kou.

Naar boven kijken

Vanwege het al genoemde gebrek aan richtingsgevoel volgt Van der Meer als hij op pad gaat het liefst een bestaande route. Daar zijn er inmiddels heel veel van. „Sinds een paar jaar heb je bijvoorbeeld de Groene Wissels en de Trage Tochten – dat zijn prachtige routes.”

Het voordeel van een door iemand anders bedachte route is bovendien dat je alle tijd hebt om aandacht aan de omgeving te besteden. Van der Meer vertelt dat hij pas een wandeling door Amsterdam maakte door een buurt waar hij bijna dagelijks op de fiets langskomt. Met als thema de Gouden Eeuw. „Je kijkt meer naar boven, ik zag allemaal details waar ik anders nooit op zou letten. Zo ga je vanzelf fantaseren over wat er zich in het verleden allemaal heeft afgespeeld.”

Cadans

Wat er zo leuk is aan wandelen? Het is een combinatie van factoren, denkt Van der Meer. „In de eerste plaats ben je lichamelijk lekker bezig. Als je eenmaal op pad bent, voel je dat de energie in je lijf gaat stromen.”

Maar wandelen is niet alleen sportief, het heeft ook iets meditatiefs. „Je komt in een bepaalde cadans waardoor je je gedachten de vrije loop kunt laten. Het is mijn ervaring dat vervelende hersenspinsels daardoor weg kunnen vloeien. En dat er daarvoor in de plaats vrolijke, opbeurende gedachten ontstaan. Van wandelen krijg je een opgeruimd hoofd”, is de ervaring van Van der Meer. „Het is een soort minivakantie. Dat gevoel heb ik veel sterker als ik een dag ga wandelen dan wanneer ik op een vrije dag thuisblijf.”

Wat wandelingen betreft heeft Van der Meer zo zijn voorkeuren. Hij loopt liever een tocht van A naar B dan een rondje. Zijn ideale wandeling is ongeveer 20 kilometer lang; 25 kilometer is ook goed, 15 kilometer is de ondergrens. „Vijfendertig kilometer haal ik ook wel, maar dan begint m’n kleine teen zeer te doen of krijg ik hinder van mijn rugtas.” En hij heeft graag het pad voor zichzelf alleen. Daarom wandelt hij het liefst op vrijdag – zijn vrije dag. In het weekend is het vaak veel drukker. Een massaal wandelevenement als de Nijmeegse Vierdaagse is dus niets voor hem.

Koffie en appeltaart

Zo’n vijf jaar geleden startte hij met de website frankwandelt.nl, waarop hij in woord en beeld verslag doet van zijn wandelervaringen. Hij schat dat hij inmiddels zo’n 400 routes besproken en gewaardeerd heeft. Want hij houdt ook een soort scorelijst bij. Op grond van zijn eigen criteria, natuurlijk.

Allerlei overwegingen spelen daarbij een rol. Bijvoorbeeld afwisseling in het landschap. Maar ook de aanwezigheid van horeca. „Ik vind het heel leuk om onderweg op een terras een kop koffie en een stuk appeltaart te nemen. Sterker nog: een leuk dorp met een gezellig café halverwege is een voorwaarde om in aanmerking te komen voor mijn AAA±rating.” In andere woorden: de mooiste wandelingen van het land.

Op een topje

Wie een kijkje neemt bij de routes die Van der Meer het hoogst waardeert, kan het niet ontgaan dat de provincies Gelderland en Limburg bovengemiddeld scoren. Dat heeft alles met het landschap te maken. In het zuiden en in het oosten van het land is er relatief vaak sprake van hoogteverschil. Dat maakt wandelen verrassend: als je op een topje staat, kijk je opeens ver van je af. „Het geeft een beetje het gevoel dat je in het buitenland bent.”

Van der Meer houdt om die reden ook van de Utrechtse Heuvelrug, het gebied in de buurt van de Holterberg en de Hondsrug. „Maar ik vind Noord-Holland, waar ik zelf woon, geen wandelprovincie, afgezien van de duinen. Te kaal, te open. Alhoewel een polder in sommige periodes van het jaar wel mooi kan zijn. Denk maar aan de omgeving van het landgoed Mariënwaerdt, als de fruitbomen bloeien.”

Land doorkruisen

De laatste jaren richt Van der Meer zich steeds meer op langeafstandswandelroutes. Het Trekvogelpad (400 kilometer) van Bergen aan Zee naar Enschede heeft hij er inmiddels op zitten. Nu is hij bezig met het Maarten van Rossumpad (384 kilometer), van Den Bosch naar Steenwijk. Dat doet hij stukje bij beetje: vaak één dag, soms twee dagen achter elkaar. „Het leuke van zo’n lange tocht is dat je je eigen land letterlijk doorkruist. Waar je de ene keer stopt, pak je bij een volgende wandeling de draad weer op. Dat levert toch iets extra’s op. Misschien omdat je hierdoor het land meer als een eenheid ervaart. En je komt op plaatsen die je anders nooit zou bezoeken.”

Dat het een tijdrovende onderneming kan zijn om –met het openbaar vervoer– de soms nogal afgelegen begin- en eindpunten te bereiken, neemt hij daarbij op de koop toe. „Dat is soms best een toestand. Pas heb ik om een traject van 15 kilometer te lopen vijf uur in het openbaar vervoer gezeten.”

Onmisbaar in Franks rugzak

• Een camera. „Daarmee creëer je herinneringen aan je tocht. Als je die foto’s jaren later weer bekijkt, komt alles weer terug.” Een camera meenemen is voor Van der Meer een soort voortschrijdend inzicht. „Ik ben ook jaren zonder camera op pad geweest. Maar van die tochten kan ik me helemaal niets meer herinneren.”

• Een fles water.

• Een lunchpakket: boterhammen, een appel en/of een banaan. „Ik ga onderweg altijd wel ergens zitten voor koffie met appeltaart. Maar daar heb ik niet genoeg aan voor een hele dag.”

• Een gps-apparaat. „Omdat ik geen richtingsgevoel heb.”

• Een verrekijkertje, om onderweg naar vogeltjes te kijken.

• Een regenjas en -broek, als het weerbericht daar aanleiding voor geeft.

De mooiste winterwandelingen

De vijf mooiste winterwandelingen, volgens Frank van der Meer van frankwandelt.nl.

• Groene Wissel Veluwse woestijnen, startpunt Nieuw-Milligen (Gelderland), afstand: 20 kilometer. Leuk: Kootwijkerzand/-veen, stuifduinen, Kootwijk.

• Knapzakroute Beekdallandschap, startpunt Gasteren (Drenthe), afstand 17,5 kilometer. Leuk: brinkdorp Gasteren, diepjes, weids landschap.

• NS-wandeling Elsterberg en Utrechtse Heuvelrug, startpunt Rhenen (Utrecht), afstand 11 of 17,5 kilometer. Leuk: bossen, uitzichten, bomenslagveld.

• NS-wandeling Naardermeer, startpunt Naarden-Bussum (Noord-Holland), afstand 19,5 kilometer. Leuk: Grote Drecht, Laarzenpad, vogels, weilandpaadjes.

• Groene Wissel Schoorlse Duinen, startpunt Bergen (Noord-Holland), afstand 18 kilometer. Leuk: bossen, heide, duinen, strand, natuurgebied De Kerf.

Fiets- en wandelbeurs

Op zoek naar nieuwe wandelschoenen of een andere tent? Inspiratie opdoen voor een wandel- of fietsvakantie? Een rondje rijden op de nieuwste e-bikes? Dat kan op de Fiets en Wandelbeurs, volgend weekend in de Jaarbeurs in Utrecht. Met lezingen, workshops en een aantal fietsparcoursen. Toegang aan de kassa: 15 euro voor volwassenen en 7,50 euro voor jongeren van 13-24 jaar. Kinderen onder begeleiding gratis.

fietsenwandelbeurs.nl