In totaal zijn door het leger in deze periode zeventig tolken met Afghaanse wortels ingezet. Meer dan de helft (36) van hen heeft om hulp bij het ministerie van Defensie aangeklopt, blijkt uit cijfers van Defensie die door het ANP zijn opgevraagd.

„Met al deze tolken is gekomen tot een individueel zorg- , behandel, re-integratie en keuringstraject”, laat het ministerie weten. Het gaat bijvoorbeeld om tolken die kampen met psychische problemen en arbeidsongeschikt werden. In 2014 werd bekend dat Defensie met de tolken in gesprek zou gaan.

Tolken werden erg vaak uitgezonden, ook als ze daar psychisch of lichamelijk misschien niet altijd aan toe waren. Ze voelden zich ook gediscrimineerd tijdens de missie en beklaagden zich erover dat hun veiligheid in gevaar was gebracht doordat hun identiteit bekend was geworden. Minister Jeanine Hennis-Plasschaert van Defensie heeft eerder al erkend dat de nazorg aan hen ook te wensen heeft overgelaten. Ze zei toen ook de gang van zaken te betreuren.

Bij huidige missies zoals in Mali is er meer aandacht voor de uitgezonden tolken. Daar is door de Tweede Kamer op aangedrongen. Ook voor de inhuur van lokale tolken zijn volgens Defensie de regels aangescherpt.

Naast de zeventig Nederlandse tolken zijn tijdens de verschillende missies in Afghanistan ook 220 lokale tolken ingehuurd. Van hen werden er zo’n tweehonderd ingezet gedurende de missie in Uruzgan (2006-2010). Zij werden betrokken bij een privaat bedrijf dat dan ook verantwoordelijk was voor compensatie als de tolk iets zou overkomen.