Bestuursvoorzitter H. Benjamins telt af, volgend jaar draagt hij het stokje over aan A. Manneke. „Mijn opvolger zit op dit moment in Amerika om het vak te leren. Daarna zal hij alle vestigingen langsgaan. Dat is hier een wet van Meden en Perzen.”

Na een korte aarzeling vervolgt Benjamins streng: „Ik geloof niet dat topmannen van het ene op andere moment de leiding van een concern kunnen overnemen zonder het bedrijf te kennen. Die mensen hebben dan absoluut geen voeling met de werkvloer.”

Benjamins neemt alle tijd om zijn trots te laten zien. En om misverstanden uit de weg te ruimen. „Mensen kennen ons van de blauwe vrachtwagens met gele letters. Maar we zijn meer dan een transportbedrijf. De trucks zijn niet eens ons eigendom.”

De vestiging in Venray geeft een mooi voorbeeld van wat Frans Maas dan wel is. In de enorme hallen staan producten van Toshiba en Xerox op voorraad. Heftrucks rijden af en aan om bestellingen klaar te zetten voor transport. Boordcomputers geven de chauffeurs informatie over de volgende order. Voordat de pallets de oplegger in schuiven, zijn de instellingen van de printers aangepast aan de wensen van de klant. Een Duitser leest nu eenmaal geen Chinees.

Benjamins somt de voordelen van deze extra dienstverlening op. „De printerfabrikanten houden nu zelf geen voorraad aan, maar kunnen wel in bulk produceren. Verder zijn ze geen tijd kwijt om de laatste hand aan de printer te leggen. Dat doen wij. Daarbij hebben wij de kennis en ervaring om de producten snel bij de klant af te leveren.”

De logistiek rendeert beter dan het transport. „Hoe meer handelingen wij verrichten, des te beter. Hierdoor voegen wij waarde toe en kunnen we een hogere rekening sturen.”

In de laadruimte geven borden de plek van bestemming weer. De spreiding is groot: van Helsinki tot Casablanca en van Dublin tot Jekaterinenburg in de Oeral. De pas toegetreden EU-landen zijn sterk vertegenwoordigd. De belangrijkste winststijging behaalde het concern vorig jaar in deze regio.

Benjamins: „Deze landen komen steeds meer naar het Westen toe. De vraag is alleen wanneer en in welk tempo. Iedere keer als ik in deze landen kom, ruik ik de verandering. Al het geld dat over is, investeren we daarom in Oost-Europese landen. Frans Maas moet in Rusland dezelfde spreiding krijgen als in bijvoorbeeld Duitsland.”

Waarom weet u zo zeker dat deze landen zich verder gaan ontwikkelen?
„De bevolking is jong, goed opgeleid en enthousiast om deel te nemen aan de economische vooruitgang. Dat zit bij hen in de genen. In Boekarest runt een jonge vrouw de Frans Maas-vestiging met allemaal gedreven en enthousiaste mensen om zich heen. Verder blijken de Oost-Europeanen slim.”

Heerst in deze landen niet een heel andere mentaliteit?
„Er gelden binnen deze landen nog wel andere normen en waarden die stammen uit het verleden. Zo was het bijvoorbeeld heel normaal om de douane iets toe te stoppen om de grens soepel te passeren. Maar de mensen zijn hetzelfde.”

Wat zijn voordelen van de toetreding van nieuwe landen voor Frans Maas?
„De goederenstromen passeren makkelijker de grens. Hierdoor worden ze langer en dikker. Een nadeel is dat douaneactiviteiten wegvallen. Hiermee behaalden wij een mooie marge. Maar de groeiende economie maakt dit ruimschoots goed. Bij een toename van activiteiten neemt logistiek immers altijd een voortrekkersrol in. Een verenigd Europa is om die reden voor ons een zegen.”

Wat zijn de mogelijkheden voor westerse bedrijven nu tien nieuwe landen zijn toegetreden?
„Het is belangrijk om kort op de bal te spelen, dat betekent een vestiging in het land zelf realiseren. Frans Maas is heel vroeg begonnen in deze landen, eigenlijk een beetje voor de muziek uit. Wij hebben veel geïnvesteerd, maar wel tegen lage kosten. Als een bedrijf nu wil beginnen, is het eigenlijk al te laat, omdat de prijzen stijgen.”

Tegen welke problemen liep u aan tijdens de ’verovering’ van Oost-Europa?
„Het is moeilijk om goede mensen te vinden. Dat kost meer tijd dan je denkt. Ook het vinden van een weg door de stroperige bureaucratie is lastig. Daar heb je lokale mensen voor nodig. In Bulgarije moet je bijvoorbeeld bij het kopen van een stukje grond alle eigenaren van voor het communistisch tijdperk opzoeken. Dat kunnen wel veertig families zijn. Dan ben je wel even zoet.”

Zit u zelf wel eens achter het stuur van een vrachtwagen?
Ik bezit geen groot rijbewijs. Maar op de testbaan van Scania in Zweden heb ik onlangs een paar rondjes gereden. Door alle techniek is het niet zo ingewikkeld meer.”