Aangewezen zijn op het zogeheten doelgroepenvervoer is in Nederland niet altijd een pretje, zo bleek maandag tijdens een hoorzitting in de Tweede Kamer. Dat lijkt vreemd, aangezien de verantwoordelijkheid voor deze vervoerssoort de afgelopen jaren in toenemende mate bij een en dezelfde overheidslaag, de gemeente, is gelegd. Dat zou de gebruiksvriendelijkheid ten goede moeten komen, maar in de praktijk blijkt dat toch vaak anders uit te pakken. Éen overheidslaag betekent namelijk nog niet: één regeling.

Anders gezegd, burgers met een beperking hebben nog altijd te maken met dezelfde regelwirwar waarvan al sprake was voordat het Rijk tal van zorgtaken bij gemeenten neerlegde.

Een deel van de problematiek wordt inmiddels gelukkig breed onderkend. Zo beamen veel gemeenten dat ze het doelgroepenvervoer anders en beter moeten aanbesteden. Waarborgen die voorkomen dat goede vervoerders met deskundig personeel zich uit de markt prijzen, zijn inmiddels in de maak. Verschillende gemeenten, waaronder Amsterdam, proberen al experimenterend duidelijk te krijgen hoe de schotten tussen de verschillende regelingen kunnen worden verwijderd, zonder op extra kosten te worden gejaagd.

Een van de vele knelpunten die maandag de revue passeerden, verdient het apart te worden belicht. Het betreft de problemen in het vervoer voor kinderen met een beperking van en naar de dagbesteding, veroorzaakt doordat de normtarieven voor dit type vervoer in 2012 drastisch werden verlaagd.

Ja, deze bezuiniging is ondoordacht en overhaast ingevoerd; dat mag achteraf best worden geconcludeerd. Zelfs de minimumvervoerstarieven zijn als gevolg ervan niet meer kostendekkend. Tal van inmiddels door de zorgaanbieders genomen maatregelen ten spijt blijkt het dagbestedingsvervoer voor hen fors verliesgevend te zijn.

Toch is dat niet het hele verhaal. Onderdeel van de geschiedenis is immers ook dat het overleg tussen VVD, CDA en PVV over de begroting voor 2013 op het allerlaatst mislukte, nadat de PVV de onderhandelingen tegen alle verwachtingen in opblies. VVD, CDA, D66, GroenLinks en ChristenUnie sleutelden daarna een nieuwe begroting in elkaar. Inderdaad, dat ging snel, maar feitelijk kon dat niet anders gegeven de lastige situatie waarin deze zogeheten Kunduzcoalitie was gemanoeuvreerd.

Het is dus niet om het even welke coalitie er bezuinigingen doorvoert. Een stabiel gezelschap dat pijnlijke besluiten goed kan voorbereiden, of een gelegenheidscoalitie waarvoor het maken van slordigheidsfouten een voortdurende valkuil is.

De les van deze geschiedenis? Kijk uit met partijen waarvan mag worden betwijfeld of ze wel (regerings)-verantwoordelijkheid willen dragen. Zij maken soms brokken, om het puinruimen aan anderen te laten.