Dat laatste bleek woensdag uit onderzoek van het Instituut Hoogbegaafdheid Volwassenen onder bijna 200 superslimmerikken. Zzp’er Johan Verdouw (43) uit Den Haag heeft in zijn arbeidzame leven als hoogbegaafde alle situaties meegemaakt: passende banen, eenvoudige banen en helemaal geen baan. „Ik herken veel in het rapport dat woensdag uitkwam.”

Op het vwo is Verdouw goed in zowel wiskunde als talen. Hij slaagt cum laude. Een universitaire studie ligt in het verschiet, maar het wordt de Hogere Economische School in Rotterdam. „Ik wist zelf niet goed wat ik wilde en mijn leraren en ouders stimuleerden me niet voldoende.” Aanvankelijk kiest hij voor de richting economie en talen, om later te switchen naar economie en recht. „Maar toen ik klaar was, wist ik weer niet wat ik wilde.”

Het computertijdperk breekt aan. Verdouw leest alles wat los- en vastzit over computers en begint te programmeren. Hij maakt gelikte powerpointpresentaties. Bij zijn eerste baas gaat hij –zonder officiële opleiding– aan de slag als docent kantoor­automatisering. „Ik gaf bij andere bedrijven cursussen in Microsoft-programma’s. Op bepaalde gebieden was ik een expert. Ik gaf zo nodig les in het Engels of Frans, werkte in België en Algerije.”

Het bedrijf gaat na zes jaar failliet. Verdouw krijgt een baan bij Europol, de overkoepelende Europese politiedienst. „Dat werk bood al snel te weinig uitdaging. Daarom zette ik tussendoor een database op om de informatievoorziening binnen het bedrijf te verbeteren.” Ondertussen is Verdouw ook op andere terreinen volop actief: hij speelt piano, danst salsa, schrijft liedjes en is dirigent van een gospelkoor. Toch heeft hij dan nog niet door dat hij hoogbegaafd is. Het kwartje valt pas als hij het boek ”Verleid jezelf tot excellentie” van Willem Kuipers leest. Door het lezen van het boek ”Hoogsensitieve personen “ van de Amerikaanse universitair docente psychologie Elaine Aron komt Verdouw erachter dat hij ook hoogsensitief is. „Het was voor mij een onwijze eye-opener. Soms zou ik willen dat ik dit eerder had geweten.”

Verdouw leest vervolgens alles over het onderwerp, ontmoet mensen die ook hoogbegaafd zijn en past zijn nieuwe kennis toe in zijn werksituatie. „Ik realiseerde me voor het eerst hoe belangrijk het voor mij is dat ik in mijn werk voldoende uitdaging heb.”

Bij Europol is dat niet meer voldoende het geval en mede om die reden zegt Verdouw zijn baan na drie jaar op. Na een „creatief en muzikaal jaar” in Engeland keert hij terug naar Nederland, heeft een krantenwijk, bezorgt post en doet vertaalwerk. „Een voor mij moeizame en verwarrende tijd.”

Dan volgt een baan bij het Reinier de Graaf Gasthuis in Delft als opleider computer­programma’s voor personeelsleden. Tegelijk geeft hij ook cursussen geweldloze communicatie en presentatietechnieken. Ook zet hij weer een database op. „Ik wilde steeds dingen verbeteren. Sloeg weer zijpaden in, deed niet alles volgens de geijkte regels. Dat gaf soms fricties.” Verdouw stopt bij het ziekenhuis in 2012 en begint als ict’er voor zichzelf te werken: internet­installaties en probleemoplossingen uitdenken voor zowel bedrijven als particulieren. Dat loopt goed. „Ik werk nu meer dan veertig uur per week. Als zzp’er kan ik de dingen doen zoals ik zelf wil. Daar gaat het mij om.”