Het zevende W. G. Van de Hulst Festival trekt duizenden bezoekers naar het historische centrum van het Hanzestadje. De idyllische binnenstad is feestelijk verlicht, hetzelfde geldt voor de schepen in de gracht. In sommige straten hangt wasgoed en houtvuren zorgen voor sfeer en warmte.

Een jaar of vijftien geleden werd het eerste Van de Hulst Festival gehouden. „Inwoners begonnen daarmee, omdat de straatjes en huisjes van onze oude binnenstad sprekend lijken op die van de tekeningen uit de boekjes van Van de Hulst. Bovendien voelen veel inwoners zich thuis bij zijn verhalen”, vertelt Corrie Folkersma, lid van de werkgroep die het festival organiseert.

„De eerste editie was heel kleinschalig: we organiseerden vertellingen in een aantal huiskamers. Dat sloeg zo aan dat we de jaren daarna steeds meer op stapel zetten.”

Kerk

Het festival werd aanvankelijk om de twee jaar gehouden. Toen de gemeente de subsidiekraan dichtdraaide, leek het evenement ten dode opgeschreven. „Maar de gemeente kreeg spijt. Zo’n festival is leuk voor de eigen inwoners en trekt ook heel wat toeristen. Afhankelijk van het weer komen er toch algauw 2000 tot 3000 bezoekers, een mooie opsteker voor de middenstand.”

Vandaar dat drie jaar na de zesde editie vrijdag het zevende festival werd gehouden. Om twee uur zorgt oud-politicus en ­boekenschrijver Jan Terlouw in de Ichthuskerk voor de aftrap met zijn eindejaarslezing. „We hebben altijd bekende namen. Geert Mak en Herman Pleij zijn ook al eens geweest. Met de recente publiciteit rond Terlouw boffen we nu natuurlijk geweldig”, zegt Folkersma lachend.

Dat blijkt: een paar minuten voor twee zit de kerk bomvol. „Er kan echt niemand bij. Er is geen plaats meer vrij”, verontschuldigt de organisatie zich bij een paar laatkomers. Die halen berustend hun schouders op, genieten van een oliebol en trekken op hun gemak naar het centrum.

Schoolfrikken

De drie gezusters Fernhout – „we komen uit Dordrecht, Zeven­bergen en Apeldoorn”– staan in de Nieuwstraat te zwijmelen bij een etalage vol Van de Hulst-boekjes. „”Van de boze koster”, ”De wilde jagers”, ”Voetstapjes in de sneeuw”; geweldig toch? We zijn op visite bij onze broer. Die ligt hier met z’n vrachtschip. We zijn speciaal voor het festival een dagje naar Hasselt gekomen. Genieten van de sfeer en van 
Van de Hulst.” De zussen blijken alle drie onderwijzeres en kleuterjuf te zijn geweest. „Echte school­frikken. We hebben ons leven lang die boeken voorgelezen. Als we nu een keertje in moeten vallen, doen we dat nog steeds. Het verveelt nooit.”

Dat geldt ook voor vader Jan Kooistra, die met dochter Dorinda (12) en zoon Leonardo (8) uit Nieuwlande –bij Hoogeveen– is gekomen. Zoon en dochter hadden zich aangemeld voor een vertelling over ”Niek van de bovenmeester”. „Maar die is geannu­leerd. We gaan nu naar ”Het plekje dat niemand wist” en ”De wilde jagers”. En verder wandelen we gezellig wat rond. We hebben hier vroeger in de buurt gewoond. Vandaar dat we het festival kennen. Toen we hier nog woonden, gingen we ook altijd. Een gezellige dagje uit, zo in de vakantie”, aldus vader en dochter. Vaders lievelingsboek was destijds ”Jaap Holm”. „Ik houd van de stijl van Van de Hulst. Zijn karakter­tekening en verhalen sluiten aan bij de belevingswereld van kinderen. Ook vandaag de dag nog.”

Intussen is Jan Terlouw klaar met zijn lezing en spoedt hij zich naar boekhandel Goedhart op de Markt voor een handtekeningen­sessie. Het wordt drukker in de straatjes van Hasselt. In de Hofstraat wordt zakgelopen en in het Oude Stadhuis geven de meesters Popma en Dijkstra en juf Roza les in ”schrijven met een kroontjespen”. Een jochie van een jaar of zes staat met open mond te kijken bij het zogeheten snoep scheppen, maar wordt door zijn moeder meegetrokken naar een van de vele ‘vertelhuizen’ aan de Prinsengracht. Daar staan de boekvertellingen en de voor­stelling rond de Soete Suikerbol –„over de goedlachse bakker en zijn pinnige vrouw”– op het punt van beginnen. „Opschieten, joh. We moeten naar ”Het plekje dat niemand wist”.”