In zijn huisartsenpraktijk kreeg Kruijthoff in 2009 te maken met een bijzondere gebedsgenezing bij Janneke Vlot. Zij leed aan posttraumatische dystrofie. Tijdens een bezoek van gebedsgenezer Jan Zijlstra stond ze plotseling op uit haar rolstoel.

Kruijthoff was eerst sceptisch, maar werd door de feiten gedwongen Vlots genezing te erkennen. Deze gebeurtenis was voor de huisarts een aanleiding om zich te verdiepen in gebeds­genezingen.

Inmiddels buigt een groep medici van de Vrije Universiteit in Amsterdam zich over het onderwerp, onder leiding van Kruijthoff. Ze verzamelen de komende tijd verhalen van mensen die zijn genezen door gebed, zieken­zalving of handoplegging.

Wat heeft die zoektocht inmiddels opgeleverd?

„Aanvankelijk hebben tien tot vijftien mensen zich aangemeld om aan het onderzoek mee te doen. Ze verklaarden te zijn genezen door gebed, handoplegging of zieken­zalving. Het gaat om genezingen van alle typen aandoeningen die ik tegenkom: van verlammingen tot kanker.

De medisch specialisten hebben de genezingservaringen getoetst aan de beschikbare literatuur. Vier van die genezingen waren dermate opmerkelijk dat wij ermee verder gaan. De komende tijd zullen met deze mensen diepte-interviews plaatshebben.”

Hoe weet u of de genezing werkelijk het gevolg is geweest van een gebed?

„Wij gebruiken daarvoor de aangescherpte Lambertini-criteria die de Rooms-Katholieke Kerk ook gebruikt voor de beoordeling van bijvoorbeeld de wonderbaarlijke genezingen van mensen in het bedevaartsoord Lourdes.

Een patiënt die daar genezen is, moet bij een arts komen. Deze legt een dossier aan van de genezing en volgt de patiënt een aantal jaren. Blijft de genezing in stand? Dan is er sprake van een echte genezing door een wonder. Zo zijn in Lourdes in de loop van 150 jaar 65 tot 70 wonderbaarlijke genezingen geweest.

Volgens de gebruikte criteria is een genezing opmerkelijk als er geen medische verklaring volstaat. Zo mag er in de literatuur geen geval beschreven staan van een spontane genezing van de aandoening.”

Protestanten zullen argwanend staan tegenover de genezingen in Lourdes.

„Een ziekte als kanker of een verlamming is niet gevoelig voor bedrog, suggestie of placebo­werking. Ik ben zelf protestant en heb ook niets met de Maria­verering in Lourdes. Maar Christus wordt daar ook aangeroepen. Ik moet bekennen: het heeft indruk op me gemaakt hoe de 
zieken daar omgaan met het gebed. Heeft er genezing plaats, dan zijn ze verwonderd; blijven ze ziek, dan voelen ze zich wel getroost.”

Wat kunnen reformatorische christenen van uw onderzoek leren?

„Mijn onderzoek richt zich in eerste instantie op de medische kant van de genezingen, maar we betrekken de theologische kant er nadrukkelijk bij: wat leert de Bijbel erover?

De waarde van voorbede wordt volgens mij in reformatorische kring nogal onderschat. Maar uit aanmeldingen van reformatorische mensen krijg ik de indruk dat door voorbede meer bijzondere dingen gebeuren dan ze zelf denken. Ook denk ik dat gebedsgenezers hun wonderbaarlijke genezingen vaak overschatten.

Een gebedsgenezing is eenvoudig vast te stellen: voor het gebed is de medische toestand zo, na het gebed totaal anders. Dan is er tijdens het gebed kennelijk iets gebeurd. Waardoor? Door een wonder van God? Dat is een kwestie van geloof.”