Ook Trump kan VN-resolutie niet in z’n eentje terugdraaien
Het is weinig verheffend wat er de laatste weken gebeurt in de relatie tussen Israël en z’n belangrijkste bondgenoot, de Verenigde Staten. In z’n ergste nachtmerries had de Israëlische premier Netanyahu niet verwacht dat hij nog zo’n last zou krijgen van president Obama, die z’n koffers in het Witte Huis inmiddels heeft gepakt. Vrijdag lieten de VS een motie in de VN-Veiligheidsraad passeren die Israël opdraagt om onmiddellijk te stoppen met het bouwen van huizen in Palestijns gebied. Veertien leden stemden voor, nul tegen en de VS onthielden zich van stemming. Dat laatste schokte Jeruzalem, dat woedend reageerde. Acht jaar lang heeft president Obama in de VN het vetorecht gebruikt om resoluties tegen te houden die negatief waren voor Israël. En nu hij bijna weg is, onthouden de VS zich van stemming, waardoor Israël in een isolement wordt gedrukt.
Woensdag deed de minister van Buitenlandse Zaken van de VS, John Kerry, er in een toespraak nog een schepje bovenop. Hij maakte in scherpe bewoordingen duidelijk dat de VS Israël niet hebben verraden, maar dat Washington niet anders doet dan het beleid voortzetten dat al jaren gevoerd wordt. En dat is: onvoorwaardelijke steun voor de Joodse staat én het bevorderen van de komst van een Palestijnse staat naast Israël. Sterker: als die Palestijnse staat er niet komt, zal Israël geen democratische, Joodse staat kunnen blijven, dreigde Kerry.
Nu is er van alles af te dingen op zowel de acties van de VS als de kritiek van Israël. Hoe hard het ook ontkend wordt in Washington: president Obama lijkt wraak te hebben genomen op Netanyahu, die hem zijn hele regeerperiode heeft dwarsgezeten. En was het niet Netanyahu die, achter de rug van Obama om, het Congres in de VS toesprak om te proberen zo de nucleaire deal tussen de VS en Iran te dwarsbomen?
Als het wraak is, dan is het bepaald niet flink van Obama. Pas nu hij niets meer te verliezen heeft, durft hij Israël ‘aan te pakken’. Waarom heeft hij dat niet veel eerder gedaan als het zo belangrijk voor hem was?
Netanyahu sloeg ook na de toespraak van John Kerry, woensdag, weer hard terug. Volgens hem zijn de VS geobsedeerd door de nederzettingen en zetten ze het nederzettingenbeleid en het Palestijnse terrorisme op één lijn.
Hoezeer Israël nu ook de pijlen van boosheid richt op de VS, feit blijft natuurlijk dat álle andere landen in de VN-Veiligheidsraad het nederzettingenbeleid veroordelen. Met als mogelijk gevolg dat Israël op termijn in eenzelfde isolement geraakt als de blanke regering van Zuid-Afrika in de vorige eeuw.
Netanyahu doet er, ondanks verschillen van mening, goed aan in gesprek te blijven met z’n belangrijkste bondgenoot, die Israël enige tijd geleden nog voor vele tientallen miljarden dollars aan militaire steun heeft verleend. Want dat lijkt in Jeruzalem wel erg snel vergeten te zijn. Door nu alle kaarten te zetten op de nieuwe president Trump, die denkt de wereld te kunnen regeren via een tweet van 140 tekens, speelt Netanyahu hoog spel. Zelfs als Trump een ander beleid gaat voeren dan z’n voorganger, dan nog is het ook voor Donald Trump namelijk onmogelijk in z’n eentje uitspraken van de VN terug te draaien.
