Officieel bestaat de protestantse gemeente De Glind/Achterveld op tweede kerstdag een eeuw. Op 26 december 1916 werd de gereformeerde kerk van De Glind geïnstitueerd. Haar geschiedenis begint eigenlijk een paar jaar eerder, in 1911. Toen kocht ds. R. J. W. Rudoph, gereformeerd predikant in Leiden, in de gemeente Barneveld landbouwgrond aan dat in pacht werd gegeven aan boeren. Die moesten dan wel bereid zijn om in hun gezin en bedrijf enkele kinderen op te nemen die niet thuis konden wonen.

Rudolph trok zich het lot aan van wat hij „sociale schipbreukelingen” noemde. Volwassenen, maar vooral ook kinderen. „Wie in de maatschappij buiten de boot valt, heeft behoefte aan een plek in een gezonde sociale gemeenschap die hem welkom heet en accepteert. En als zo’n gemeenschap niet meer bestaat, moet je hem zelf creëren”, meende Rudolph. Hij werd de eerste predikant-directeur van stichting De Glindhorst. Er werden ook kinderen in paviljoens gehuisvest. Ds. Rudolph overleed in mei 1914.

Na een dreigend faillissement werd De Glindhorst in 1927 voortgezet als binnenlands diaconaal werk van de Gereformeerde Kerken in Nederland. De landelijke vergadering van gereformeerde diaconieën riep daarvoor de Vereniging tot verzorging van kinderen De Rudolphstichting in het leven. Via de ondersteuning door hulporganisatie Kerk in Actie is er nog steeds een band met de Protestantse Kerk in Nederland.

De stichting biedt zelf geen jeugdzorg meer. Ze is eigenaar van veel onroerend goed in Jeugddorp De Glind, dat wordt verhuurd aan jeugdzorgorganisaties, en ontwikkelt nu vooral vernieuwende projecten voor de opvang van uit huis geplaatste kinderen.

Kerkelijk is er ook veel gewijzigd. Lidmaatschap van de gereformeerde kerk, inclusief zondagse kerkgang, was aanvankelijk verplicht voor alle medewerkers van de Rudolphstichting. Opgenomen kinderen vielen onder de pastorale zorg van de gemeente, ze gingen mee naar de kerkdiensten en kerkelijke activiteiten. Met de veranderingen bij de Rudolphstichting wijzigde de positie van de kerk.

De gereformeerde kerk van weleer is nu een circa 235 leden tellende protestantse gemeente „met een open, oecumenische instelling”, aldus de predikante, ds. Mieke Groen. „Mensen met een andere kerkelijke achtergrond konden al veel langer lid van de gemeente en zelfs van de kerkenraad worden. Veel leden komen van buiten De Glind. De kleinschaligheid trekt hen aan en dogma’s staan hier niet zo op de voorgrond als in veel orthodoxe kerken in de regio. Bij ons hoeft niet iedereen hetzelfde te denken of te geloven. Als gemeente zoeken we telkens opnieuw naar vormen om van betekenis te zijn voor zo veel mogelijk mensen.”

’s Zondags zijn er doorgaans 60 tot 100 kerkgangers. „Geregeld zijn er zo’n 25 kinderen bij de kindernevendienst, onder meer uit de gezinshuizen in het dorp. Als een kind in de dienst even wat roept of onrustig wordt, is er niemand die daar moellijk over doet.”

Aandacht voor het kind kenmerkt de gemeente nog altijd. „Dat gaat nog dieper: aandacht voor het kind in ieder mens. In iedere volwassene schuilt ook gevoeligheid voor verbeelding en taal die gelijk te begrijpen is. Onze laagdrempeligheid, met alledaagse woorden en gebruiken, wil niet zeggen dat we moeilijke thema’s uit de weg gaan. Zo is ”Eert uw vader en uw moeder” soms heel gecompliceerd voor kinderen die hier geplaatst zijn. Daardoor zijn we ons ook extra bewust van de kwetsbaarheid van ieder mens.”

Dorpskerk met meer functies

De eerste gereformeerde godsdienstoefeningen werden gehouden in woningen van medewerkers van De Glindhorst. Ook omwonenden voegden zich erbij. Al snel werden de samenkomsten verplaatst naar de zaal van het meisjespaviljoen. Later werd er gekerkt in schoollokalen en het ontspanningsgebouw.

De Dorpskerk werd in 1940 in gebruik genomen. De inrichting is in de loop der jaren zo aangepast dat het kerkgebouw ook voor congressen en voorstellingen gebruikt kan worden.

Het kerkraam met moeder en kind „verbeeldt een wezenlijke levensvoorwaarde: dat we welkom zijn”, aldus ds. Groen. „Onze gemeente wil, net als ds. Rudolph beoogde, een veilige, warme en uitdagende plaats zijn waar mensen op verhaal kunnen komen en nieuwe krachten opdoen.”