„Als vrouwelijke trucker trek ik veel bekijks, ja. Ik ben een klein vrouwtje, 1,50 meter lang, ik zie er niet uit als een bitch. Op een Duits tankstation gooide mijn man Leendert mij eens de sleutel toe. Veertig Japanse toeristen keken verbaasd toe. Stapt zij écht in aan de bestuurderskant? Toen ik wegreed, begonnen ze te applaudisseren. Wat heb ik gelachen.

Voorheen werkte ik in de kinderopvang. Zo nu en dan vergezelde ik mijn man, die al langer trucker is. Ik vond zijn werk erg leuk en besloot mijn papieren te halen. Sinds 2008 heb ik een groot rijbewijs. In de meeste gevallen rijd ik samen met Leendert. We vervoeren bloemen, planten, groenten en fruit binnen Europa. We wisselen elkaar af tijdens een rit.

Ik vind het prachtig om onderweg te zijn. Als we naar Italië rijden, zien we het landschap veranderen. Het is machtig mooi om via een kronkelweg omhoog een berg op te gaan. Soms heb je het gevoel alsof je op vakantie bent. Toen we ooit in Milaan losten, hadden we een dag over. Leendert en ik gingen met de tram Milaan in en bekeken bijvoorbeeld de beroemde dom.

Transport is een echte mannenwereld. Mannen letten meer op hun woorden als ik in hun buurt ben. Wanneer ik mijn eentje laad of los, willen ze me vaak helpen. Dat vind ik wel leuk. Nee, ik heb nog nooit schade gereden. Al ben ik best een pittige rijdster. Achteruit manoeuvreren gaat prima. Mannen vinden het dan erg interessant om toe te kijken.

Vaak krijg ik de vraag: „Jullie zitten in de vrachtwagen op elkaars lip. Gaat dat?” Dan zeg ik: „Prima. Het geheim is dat ik mijn man de beslissingen laat nemen. Hij bepaalt of we stoppen of doorrijden. Ik ben bijrijdster. We hebben weleens een woordenwisseling. Dan kun je natuurlijk niet weg. De één zit dan stil achter het stuur, de ander staart het rechterraam uit. Om je gedachten op een rij te zetten, iets uit te vechten in je hoofd. Wij blijven niet boos, voor het slapen gaan willen we iets uitgepraat hebben. Elkaar dagenlang negeren, dat lukt ons niet.

We zitten bij de evangelische gemeente De Graankorrel in Werkendam. Leendert en ik kunnen geen kinderen krijgen. Dat geeft verdriet, ja. Van tijd tot tijd voel je de pijn, die ebt dan ook weer weg. Als een vriendin in onze gemeente haar pasgeboren kindje opdraagt, is het even slikken. Maar met hulp van God hebben mijn man en ik onze weg gevonden. In de vrachtwagen draaien we vaak christelijke muziek. Van bijvoorbeeld de band Sela. Geregeld zingen we samen: ”Abba, Vader, U alleen” of ”Ik bouw op U”.”

Dit is het achtste deel in een serie over vrachtwagenchauffeurs in christelijke kring.

>>rd.nl/christentrucker