Biologische melkveehouders zijn geschokt dat zij straks koeien moeten gaan slachten om de derogatie van hun gangbare collega’s te redden (RD 19-11 en 22-11). Dankzij die derogatie mogen niet-biologische boeren veel meer mest op hun land brengen. Biologische boeren doen daar per definitie niet aan mee. Zij hebben de afslag naar de toekomst al genomen. Zij werken volgens strenge biologische regels, die wettelijk zijn vastgelegd en veel minder mest toestaan. Toch moeten ook zij koeien wegdoen. Hoe oneerlijk kan het zijn? De bioboeren zijn daarom vorige week gestart met de actie ”Red de biokoe”. Er zijn al bijna 9000 steunbetuigingen voor de petitie.

Snelheidsbegrenzer

Wat is het probleem? Er moeten massaal koeien naar de slacht om te zorgen dat de gangbare melkveehouders hun hoge mestgiften mogen blijven geven (de derogatie). Volgende week behandelt de Tweede Kamer de wet die de mestproductie wil beperken met hulp van fosfaatrechten. De zuivelfabrieken willen gaan korten op de melk. Het is verbijsterend dat bij de voorgestelde maatregelen de totaal andere werkwijze van biologische bedrijven niet gezien en erkend wordt. Het voelt alsof je moet meebetalen aan een boete voor te hard rijden terwijl je bent uitgerust met een snelheidsbegrenzer.

Biologische koeien krijgen de ruimte, lopen veel in de wei, liggen in de stal op strooisel en krijgen biologisch voer. Deze koeien hebben een beter leven en produceren minder mest. Op het biologische grasland komt veel minder mest. Kunstmest en chemische middelen zijn verboden.

Een boer mag zich niet zomaar biologisch noemen. Een gangbare boer die omschakelt naar biologisch, moet tenminste anderhalf jaar op de biologische manier hebben gewerkt voordat hij het biologische certificaat behaalt. Pas dan mag zijn melk als biologische melk verkocht worden. Alle biologische regels zijn wettelijk bepaald en elk biobedrijf wordt jaarlijks streng gecontroleerd.

Biologische boeren hebben een keuze gemaakt, die hun veel extra geld en inspanning heeft gekost. Want tijdens de omschakelperiode van anderhalf tot twee jaar hadden zij meer kosten, terwijl ze geen meerprijs voor hun melk kregen. De biologische manier van werken kost meer moeite en meestal daalt de melkproductie. Die gedurfde keus wordt maatschappelijk gewaardeerd en de vraag naar biologische melk neemt nog steeds toe. Tot voor kort werd er zelfs nog biomelk geïmporteerd.

Kiezen voor biologisch

Als een derde van de gangbare melkveehouders zou kiezen voor biologisch, is het fosfaatprobleem opgelost. Ook dierenwelzijn, natuur en milieu hebben daar baat bij. De meeste gangbare melkveehouders hebben er bewust of onbewust voor gekozen om op de ingeslagen weg door te gaan. De meesten van hen zijn afhankelijk geworden van de derogatie en velen lopen vast als die afgeschaft wordt. Het is tragisch genoeg dat veel gangbare collega’s mede door het overheidsbeleid op de ingeslagen weg zijn doorgegaan en nu in de problemen komen.

Er is verder alle reden om de grondgebonden gangbare collega’s te ontzien bij de maatregelen, omdat zij wel gezorgd hebben voor voldoende grond om de mest op te brengen. Voldoende grond bij je bedrijf betekent ook een forse investering, want grond is duur.

Hoe dan ook, er moet zeker oog zijn voor de speciale positie van biologische melkveehouders, die bewust een andere weg zijn ingeslagen.

Ik ben zelf biologisch melkveehouder in Drenthe. Wij hebben een familiebedrijf met een zorgboerderij op christelijke grondslag. Ik doe een speciaal beroep op de christelijke partijen in het parlement om de biologische melkveehouders en hun koeien te sparen.

De auteur is bestuurslid van De Natuurweide, de vereniging van biologische melkveehouders.