Cultuur & boeken

Lianne Biemond schrijft kinderboek na ‘noodkreet’ uit Moldavië

Nicolae, die in een tehuis in Moldavië woonde, had één grote wens. Hij wilde graag als lid van een gewoon gezin aan één tafel eten. Lianne Biemond geeft hem een gezicht in ”Wereld van verschil”.

Annemieke van den Berg

18 November 2016 16:25Gewijzigd op 16 November 2020 08:41
Lianne Biemond reisde in 2010 met man en kinderen naar Moldavië. Pas verscheen haar eerste kinderboek over Nicolae, die in dat land groot wordt. beeld RD, Henk Visscher
Lianne Biemond reisde in 2010 met man en kinderen naar Moldavië. Pas verscheen haar eerste kinderboek over Nicolae, die in dat land groot wordt. beeld RD, Henk Visscher

Bij de familie Biemond in Moerkapelle viel zeven jaar geleden een brief op de mat van deze Nicolae. Zijn ‘noodkreet’ had een soort domino-effect.

Tot op dat moment kende het gezin de Moldavische jongen alleen van een foto. Ze sponsorden hem via Zending over Grenzen. In zijn brief vroeg hij hun om naar hem toe te komen. „Er sprak zo’n eenzaamheid uit”, vertelt Lianne Biemond.

De brief liet het gezin niet los en ze begonnen plannen te maken om Nicolae daadwerkelijk op te zoeken. De Moerkapelse en haar man Teun lieten hun Volks­wagenbus ombouwen tot kampeerauto en in het voorjaar van 2010 reisden ze met vijf van hun zeven kinderen naar Moldavië. Daar ontmoetten ze Nicolae en maakten ze kennis met de anderen in het tehuis waar hij verbleef.

Foto’s van deze ontmoeting zijn te vinden in ”Wereld van verschil”, het debuut van Biemond dat dit najaar verscheen. Het verhaal is gebaseerd op Nicolaes brief aan de familie Biemond en hun reis naar Moldavië.

Hoe is dat gegaan? Jullie kregen die brief van Nicolae, en toen?

„Toen begon het idee om naar Moldavië te reizen bij ons te leven. Maar wij hebben altijd veel plannen, moet ik zeggen. Een aantal daarvan voeren we daadwerkelijk uit. Onze instelling is: als je iets wilt, kijk dan of het kan. Probeer het gewoon en zie hoever je komt. Dat proberen we onze kinderen ook bij te brengen. ”

Vervolgens werd jullie auto om­gebouwd tot kampeerwagen.

„In Moldavië hebben ze geen campings –destijds in ieder geval niet– en de wegen zijn er erg slecht. We konden daarom niet met een caravan reizen, ook omdat de rit dan veel te lang zou gaan duren. Toen kwamen we op het idee om onze eigen auto te voorzien van een dakdrager en uitklapbare tenten.

De kampeerwagen is later ook goed van pas gekomen bij onze andere reizen. We zijn er bijvoorbeeld ook mee naar Andorra geweest.”

Een avontuurlijk gezin.

„Ja, wij reizen heel graag. Dat vinden we een verrijking, ook voor de kinderen. Mijn man en ik hebben elkaar leren kennen tijdens de voorbereidingen van een reis door Afrika. Met de kinderen zijn we in de loop der jaren al op veel plekken geweest, onder meer in Uganda, Kenia en Tunesië. We reisden ook een aantal keren naar Israël en naar veel Europese landen.”

Wat heeft de reis naar Moldavië jullie gebracht?

„Het was een enorme verrijking, de kinderen hebben het er soms nog over. Door deze reis is alle rijkdom die we hier in Nederland hebben minder vanzelfsprekend geworden en Nicolae werd meer dan alleen een jongen op een foto. We hebben nog altijd contact met hem.

Nicolae en Petru, die bij Misiunea Fara Frontiere Moldava werkt (de Moldavische tak van Zending over Grenzen) en de tehuizen die de organisatie runt regel­matig bezoekt, hebben ”Wereld van verschil” pas ook gekregen. Wij ontvingen een foto waar ze glunderend op staan, met het boek in hun handen. Prachtig.”

Schrok u van de omstandigheden waarin mensen in Moldavië leven?

„Ja, zeker omdat het een Europees land is. Het was confronterend dat daar zo veel kinderen in een gebroken gezin opgroeien. In het land leeft 75 procent van de mensen onder de armoedegrens en 25 procent van de beroepsbevolking werkt in het buitenland, vaak in Italië of in Moskou. Daardoor groeien veel kinderen op bij hun opa en oma of in een internaat. Dat maakt hen kwetsbaar.”

Wat trof u in het tehuis van 
Nicolae?

„De warmte van de mensen die er werken. Zoals van Petru, die hart voor de kinderen heeft. Ook de directrice van het internaat was een warme vrouw. Zij nam met Kerst zelfs kinderen mee naar haar eigen huis.

Toen wij er waren, bleek het de grootste wens van Nicolae te zijn om alleen samen met ons gezin aan tafel te eten. Dat was iets wat hij niet kende. Onze kinderen waren daar erg door getroffen.”

Vervolgens schreef u uw eerste kinderboek.

„”Wereld van verschil” is niet mijn eerste kinderboek, maar wel het eerste dat uitgegeven is. Tweeënhalf jaar geleden begon ik met schrijven. Daar was een specifieke aanleiding voor. Als pleegouders vingen wij destijds een baby’tje op voor crisispleegzorg dat uiteindelijk vrij lang bij ons gebleven is. Voordat ze weg zou gaan, had ik sterk de behoefte om haar te vertellen hoe de eerste tijd van haar leven eruit had gezien.

Daaruit ontstond een kinderboek, dat ik naar een uitgever gestuurd heb. Maar die vond het niet goed genoeg om uit te geven. Daarna heb ik een schrijf­cursus gevolgd bij Marian Schalk-Meijering, wat me erg geholpen heeft. Ik wilde tijdens die cursus niet verder gaan met mijn eerste boek, maar een heel ander project oppakken. Dat werd ”Wereld van verschil”.

Sinds ik het schrijven ontdekt heb, kan ik bijna niet meer stoppen; ik ben best productief. Ik heb nooit geweten dat ik er zo veel voldoening uit zou halen. Het voelt voor mij als een groot cadeau.

Mijn volgende manuscript ligt alweer bij de uitgever: een kinderboek waarin weer een ander land centraal staat. Het is de bedoeling dat er zo een wereldserie ontstaat, waarin steeds een land belicht wordt. ”Wereld van verschil” is daarin het eerste deel.

Waarom besloot u over Moldavië te gaan schrijven?

„Ik vind het mooi als een kinderboek tot nadenken stemt en dat kinderen er iets van leren. Met ”Wereld van verschil” wil ik hun iets bijbrengen over een ander land en een andere cultuur. Ook hoop ik over te brengen: als je iets wilt, probeer het. Sommige plannen zijn best te verwezenlijken. En verder mag een kinderboek natuurlijk ook gewoon ontspannend zijn.”


De schrijfster

Lianne Biemond-Kasbergen is getrouwd met Teun en woont in Moerkapelle. Het echtpaar heeft zeven kinderen, van wie er nog vier thuis wonen, en één kleinkind. Verder vangen ze –vaak nog kleine– pleegkinderen op.

Het schrijven gebeurt dus „tussen het aardappels schillen en luiers verschonen door.”

De auteur debuteerde dit najaar met ”Wereld van verschil”, een boek voor tienplussers.

Afgelopen zomer won ze een verhalenwedstrijd van familieblad GezinsGids en kort­geleden verscheen er een verhaal van haar hand in familieblad Terdege.

Aan de onlangs verschenen kerstbundel ”Uw Licht komt” van uitgeverij De Banier leverde zij ook een bijdrage.


Het boek

Nicolae woont het grootste deel van het jaar in een kindertehuis in Moldavië, net als zijn zus Christina. Ze kunnen niet bij hun moeder wonen, doordat zij in Italië werkt. Het is niet altijd gemakkelijk om in het tehuis te wonen. Nicolae lijdt onder het pestgedrag van een van de andere jongens. Bovendien mist hij een echt thuis.

In het huis van Loïs, in Nederland, wordt op een dag een brief van Nicolae –hun sponsorkind– bezorgd. Hij vraagt of ze met Kerst naar hem toe kunnen komen. Daarop beginnen ze bij Loïs thuis grote plannen te maken, én uit te voeren. Niet met Kerst, maar in het daarop­volgende voorjaar reist het gezin naar Moldavië. De start van een groot, mooi en leerzaam avontuur.


Boekgegevens

”Wereld van verschil”, Lianne Biemond; uitg. Den Hertog, Houten, 2016; 
ISBN 978 90 3312 771 7; 173 blz.; € 9,90.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer