Naam: Ies Slingerland (64)

Woonplaats: Sliedrecht

Werk: rijdt brandstoffen in Nederland

Al meer dan 43 jaar ben ik chauffeur bij Autofood Den Hartog in Groot-Ammers. Ik rijd brandstoffen naar tank- en bunkerstations en transportbedrijven. Mijn dag begint meestal om halfzes. Dan laad ik in twintig minuten de tankauto met 45.000 liter brandstof. Onze auto’s hebben een dubbel systeem. Je kunt benzine en diesel tegelijk laden en lossen.

Veiligheid is belangrijk. Elke vijf jaar moet ik een opfriscursus voor het vervoer van gevaarlijke stoffen volgen. Voor het geval er brandstof lekt, heeft iedere chauffeur een tas met spullen voor de eerste opruimwerkzaamheden, zoals korrels die olie opnemen.

Met mijn tankwagen ben ik gelukkig nooit betrokken geweest bij een aanrijding. Wel heb ik eens de brandstof verkeerd gepeild, waardoor de diesel over straat liep. Dan baal je behoorlijk. Tegenwoordig hebben onze auto’s een zogeheten overvulbeveiliging. Als in een tank met een capaciteit van 20.000 liter al 19.000 liter is gepompt, gaat er automatisch een klep dicht. In onze wagens zit ook een dampretoursysteem. Dat betekent dat benzinedampen worden hergebruikt en dus niet in de atmosfeer verdwijnen.

Ik heb het goed naar mijn zin op mijn werk. Met sommige klanten bouw je een relatie op. Als ik gezond mag blijven, werk ik graag tot mijn 67e jaar door. Mijn vrouw en ik hebben vier kinderen. Ons zesde kleinkind is op komst. Ik ben opgegroeid in de gereformeerde gemeente in Nederland van Berkenwoude. Later werden we christelijk gereformeerd in Nieuwpoort. Nu zijn we verbonden aan een evangelische gemeente in Zwijndrecht. Thuis lezen we het RD.

Je christen-zijn moet te zien zijn aan je houding. Dat je niet loopt te vloeken als het tegenzit. Soms is er gelegenheid iets van de Bijbel door te geven. Toen een klant zei dat hij niet precies weet wat Pinksteren inhield, gaf ik hem een Bijbel.

Veel Brabanders vloeken erg. Terwijl ze niet eens boos hoeven te zijn. Dan zegt iemand: „Ik heb vorige week veel benzine verkocht” en volgt er een grote vloek. Mensen hebben vaak niet eens in de gaten dat ze grof in de mond zijn. Soms zeg ik er wat van. Een klant die erg vloekte, is pas overleden. Ik stuurde de familie een kaartje met een Bijbeltekst. Later kwam een zoon me met tranen in de ogen bedanken. Zo zijn ze dan ook wel weer.

Aan tafel ga ik elke avond in gebed voor. Dan dank ik God dat hij ons spaarde. Onlangs moest ik bij Veghel een noodstop maken. Vlak voor mijn voorligger kwam ik tot stilstand. Ik deed een gebedje: Dank U, Heere, dat U mij bewaard hebt.”

Dit is het derde deel in een serie over vrachtwagenchauffeurs uit christelijke kring.

>>rd.nl/christentrucker