Zo had ik nog maar net melding gemaakt van mijn vage voornemen om volgend jaar op elke droge dag een stuk te gaan fietsen, of iemand attendeerde me op het recentelijk verschenen boek ”Elke dag een uur”, waarin Leon de Kort er een jaar lang elke dag met zijn racefiets op uittrekt.

De Kort doet dat om fit te worden en ruim 30 kilo af te vallen, terwijl ik juist heb gemerkt dat je al fietsend lichter door het leven gaat en minder het gevoel hebt dat het gewicht van de wereld op je drukt. Dat effect heeft elke vorm van lichaamsbeweging in de buitenlucht, zodat je ook kunt gaan wandelen, hardlopen of zwemmen om je fysiek en mentaal sterker te voelen en te genieten van de natuur en het landschap.

Mijn oorspronkelijke plan had ik op dat moment al ingeruild voor het idee om voortaan elke vrijdag een monstertocht te gaan maken van meer dan 100 kilometer op een gewone fiets zonder versnellingen. Dat ik daar op een doordeweekse dag tijd voor heb is op zich al een enorme luxe, maar ook weer niet zo uitzonderlijk voor een zzp’er die zelf zijn tijd kan indelen en niet gebonden is aan een vijfdaagse werkweek.

De eerste lange tocht heb ik inmiddels al achter de rug, want precies een week geleden vertrok ik vanuit mijn woonplaats Ridderkerk richting het zuidoosten en reed ik met een brede boog om de stad Breda heen om vervolgens weer huiswaarts te keren. Daar rekende ik uit dat ik die dag in acht uur tijd precies 133 kilometer heb afgelegd (net zoals u zelf kunt uitrekenen dat ik, inclusief alle tussenstops, ruim 15 kilometer per uur heb gereden).

Mocht u zich inmiddels hebben afgevraagd wat een toeristisch reisverslag doet op deze pagina, dan zal ik u dat uitleggen. Deze vrijdag was een dag om nooit te vergeten, maar heeft hoegenaamd geen geld gekost. Op de snelweg raasde het verkeer door, terwijl ik op mijn gemak door de velden reed en op een bankje de boterhammen at die ik van huis had meegenomen en bedacht dat ik de volgende keer niet moest vergeten om ook een thermoskan koffie of thee mee te nemen.

Natuurlijk kun je een dergelijk experiment ook uitvoeren op een peperdure sportfiets of een e-bike, maar ik koos er bewust voor dat te doen op een minstens veertig jaar oud rijwiel zonder versnellingen. Zo maak je er vanzelf een voornemen van dat geen grotere investering vereist dan een goede fietskaart en twee flesjes kraanwater voor onderweg. Als beloning word je getrakteerd op rustige fietsroutes, rustieke slingerweggetjes, fraaie doorkijkjes en adembenemende vergezichten. Niet voor het eerst bedacht ik dat je als burger eigenlijk pas een paspoort zou moeten krijgen als je elke bezienswaardigheid in de eigen provincie hebt bezocht en bewonderd.

De grootste winst zit hem echter in het feit dat ik op eigen kracht mijn actieradius enorm heb vergroot. Geen enkele makelaar zou ooit op het idee komen om mijn huis aan te prijzen met de mededeling dat je van daaruit naar het Mastbos kunt fietsen, terwijl dat precies is wat ik heb gedaan. Om tien uur trok ik de deur achter me dicht, een paar uur later bevond ik me in een prachtig herfstbos en stak ik een uitgestrekte heideveld over. Wie ver genoeg fietst krijgt er dus gratis en voor niks een heleboel ”directe omgeving” bij.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl