Onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) ontwikkelen een speciale folie die in staat is overdag energie van zonlicht op te slaan en enkele uren later –op commando– weer vrij te geven als warmte. Bijvoorbeeld bij het ijsvrij maken van ruiten.

Ook een toepassing van de vinding in kleding is denkbaar, verwachten de Amerikaanse onderzoekers. Het zou mogelijk moeten zijn een stof te ontwikkelen die toegevoegd kan worden aan kleding die de drager behaaglijk warm houdt. De thermostaat kan daarbij een paar graadjes naar beneden.

Het Massachusetts Institute of Technology, kortweg MIT, is een van de meest prestigieuze technische universiteiten ter wereld. Het instituut, gevestigd in Cambridge in de Amerikaanse staat Massachusetts, telt zo’n 10.000 studenten.

Opslag

Het gebruik van chemische reacties om warmte op te slaan is niet nieuw. Doorgaans wordt er gebruikgemaakt van vloeistoffen als opslagmedium. De onderzoeksgroep van prof. Jeffrey Grossman van de MIT-faculteit materiaalwetenschappen wilde echter juist met vaste stof aan de slag.

Het innovatieve materiaal moet aan nogal wat eisen voldoen. Het moet zich niet alleen gemakkelijk laten ‘uitsmeren’ als folie, maar ook hoge temperaturen van rond de 70 graden kunnen weerstaan en de warmte op het gewenste moment weer kunnen afgeven.

De MIT-onderzoekers zijn uitgekomen op een speciaal polymeer. Dit materiaal slaat de warmte niet op maar geeft de energie dankzij een chemische reactie als warmte weer vrij. Het geheim zit in de rangschikking van de atomen in de moleculen die zich kunnen voordoen in twee configuraties.

Blootgesteld aan zonlicht staan de moleculen in een oplaadstand, die ze langdurig kunnen vasthouden. Een korte stroomstoot of een lokale verhitting is in staat de moleculen in hun oorspronkelijke stand terug te brengen, waarbij ze de opgeslagen energie als warmte vrijgeven.

Flinterdun

Grossman en consorten hebben een flinterdunne folie ontwikkeld die een temperatuurverschil van zo’n 10 graden tot stand kan brengen. De warmte komt daarbij op afroep in enkele tientallen seconden vrij. Grossman denkt aan een toepassing in autoruiten. De transparante film maakt daarbij deel uit van de tussenlaag die ervoor zorgt dat een autoruit niet versplintert. De vrijkomende energie is voldoende om de autoruit op te warmen. Het blijft nog even toekomstmuziek om ’s ochtends geen ruiten te hoeven krabben, maar het eind van dat onaangename klusje lijkt in zicht.