Beiden voerden het woord op een minisymposium in Nijkerk naar aanleiding van de eerder dit jaar verschenen brochure ”Messiasbelijdende Joden in Israël” van dr. G. J. Mink. De auteur, gereformeerd predikant in Herwijnen, nam in 2014 deel aan een studiereis naar Israël, georganiseerd in het kader van de permanente educatie van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), samen met het Centrum voor Israëlstudies (CIS) in Ede. Zijn boekje, uitgegeven door de Willem de Zwijgerstichting, vormt hier een uitvloeisel van. Inmiddels verscheen een tweede druk, bekostigd door de Stichting Steun Messiasbelijdende Joden – die ook de bijeenkomst maandag had belegd.

Deze was aangekondigd als „minisymposium”, maar kreeg gaandeweg trekken van een „maxisymposium”, stelde voorzitter ds. A. Jonker halverwege vast. Alle „grote thema’s” rond Israël, het Joodse volk, de kerk, kwamen langs.

Vegetarisch

Zoals de vraag of het wel zo wenselijk is dat christenen die zich aansluiten bij een Messiasbelijdende gemeente zich ook „als Jood gaan gedragen.” Wat dr. De Reuver betreft –die op persoonlijke titel sprak– had „een kritische noot hierover” in de brochure van dr. Mink „niet misstaan. Prima hoor, als iemand voor zichzelf besluit zich als Jood te gaan gedragen. Net zoals ik het prima vind als iemand vegetarisch gaat eten. Maar het gaat mis als je zegt: Het is zo bedoeld. Dan krijgt het een lading die je er niet in moet leggen. Ik heb me eerder uitvoerig beziggehouden met het apostelconvent in Handelingen 15. Daaruit blijkt heel duidelijk het onderscheid tussen Joden en christenen uit de heidenen. De identiteit van de christelijke gemeente ligt niet in de afkomst van de gelovigen, maar in de Messias, Jezus.”

Een kanttekening plaatste dr. De Reuver onder andere bij het feit dat dr. Mink de eerste volgelingen van Jezus „al zonder aarzeling Messiasbelijdende Joden noemt. Dat lijkt me op zijn minst gewaagd: in het Nieuwe Testament worden zij nergens zo genoemd én het lijkt nu alsof er een directe lijn terugloopt van de Messiasbelijdende Joden van nu naar toen. De uitdrukking Messiasbelijdende Joden wordt ook sterk bediscussieerd.”

Dat laatste erkende dr. Mink. „Een betere term is misschien: „Yeshua als Messias belijdende Jood.” Maar dat wordt weer zo ingewikkeld.”

Prof. dr. J. Hoek, emeritus hoogleraar aan de Protestantse Theologische Universiteit (PThU), wees er in zijn referaat op dat „God het Joodse vlees heeft aangenomen. In Romeinen 15:8 spreekt Paulus over Jezus Christus als een Dienaar der besnijdenis. Dit lijkt mij een van de meest verdonkeremaande eretitels van de Heere Jezus. Jezus is niet los van het Joodse volk verkrijgbaar. En: God laat Israël niet los.”

De Veenendaalse theoloog vroeg ook aandacht voor de zogenoemde landbelofte. „Ik ben blij dat dr. Mink niet over een geloofsvoorwaardelijke verkiezing spreekt, zoals drs. H. de Jong doet. Maar ten aanzien van de landbelofte lijkt hij wel zoiets te doen.”

Dr. Mink gaf aan dat hij rond de landbelofte met nog wel wat vragen zit. „Horen de Joden dan eigenlijk niet allemaal naar het Beloofde Land te gaan? Twee: wat is de omvang van het toegezegde land? En drie: als christenen delen in de beloften aan Abraham gegeven, op grond waarvan wordt dan een uitzondering voor de landbelofte gemaakt? Of geldt deze bijvoorbeeld ook voor christen-Palestijnen?”

Grote Opdracht

Ds. H. Poot, Israëlpredikant bij Christenen voor Israël (CvI), typeerde het „geschil” tussen orthodoxe en Messiasbelijdende Joden als „een geschil tussen twee broers. Hoe minder wij ons als christenen in dat gesprek mengen, hoe beter. Maar wat ik zie gebeuren, is dat mensen nerveus worden van elke Jood die zich niet aansluit bij een baptisten-, evangelische, of andere christelijke gemeente. Zij hebben niet begrepen dat de trouw van God het héle Joodse volk geldt.”

Zijn bijdrage riep de nodige vragen op, zo bleek. Ds. Jonker: „CvI gaat zelfs zo ver dat in het laatste nummer van haar blad de Naam Jezus amper voorkomt.”

Ds. David Zadok, voorganger van de Joods-christelijke gemeente Genade en Waarheid in het Israëlische Kanot, merkte, daarnaar gevraagd, op dat het júíst tot de „Grote Opdracht” van de kerk behoort om het Evangelie te verkondigen, ook onder orthodoxe Joden. Ds. Zadok ziet in Israël een gestage toename van het aantal Messiasbelijdende Joden. „Er worden Joden bekeerd. Niet dat je kunt spreken van een opwekking, maar er is wel een toename – al is hun aandeel nog veel minder dan 1 procent van de bevolking. Ik geloof dat we op een bijzonder moment in de geschiedenis van de kerk zijn gekomen.”

—

Lees ook in Digibron:

Messiasbelijdend in Israël – interview met dr. G. J. Mink in Reformatorisch Dagblad (24 mei 2016)