Bij studies die internationaal gericht zijn, is een verblijf in het buitenland vaak een vereiste. Maar ook als het niet verplicht is, studeren steeds meer jongeren graag een poosje over de grens. Om kennis te maken met cultuurverschillen, nieuwe contacten op te doen, te genieten van een ander klimaat of een taal beter te leren.

Dat laatste trok Dieke Ploeg (20) uit Overberg over de streep. „’s Zomers ga ik vaak naar een gastgezin in Duitsland. Daardoor heb ik goed Duits leren spreken, ook al heb ik geen talenknobbel. Maar in mijn vakgebied heb je het Engels ook vaak nodig.”

Via de hogeschool in Arnhem regelde de student elektrotechniek daarom een uitwisseling met het Northern Alberta Institute of Technology (NATE) in de Canadese stad Edmonton. „Ik ben nu vier weken in Canada. Al best snel ging de knop om en ben ik ook in het Engels gaan denken. De colleges zijn goed te volgen, al heeft de ene docent een betere uitspraak dan de andere.”

Ook Karlijn Beens (20) uit Genemuiden, derdejaarsstudente Franse taal en cultuur aan de Universiteit Utrecht, ging voor de taal naar het buitenland. „Ik merkte dat de colleges op de universiteit voor mij niet genoeg waren om het Frans voldoende te beheersen. Dat gaf de doorslag om naar Frankrijk te gaan. En je persoonlijke ontwikkeling staat zeker niet stil; de ontmoeting met een andere cultuur is heel verrijkend.”

Protestantse studenten

Voor Joukje van der Schoor en Anne-Lize Hertgers (allebei 20), die ook Frans studeren maar dan aan de Radboud Universiteit in Nijmegen, was een verblijf in het buitenland wel verplicht. Anne-Lize koos bewust voor Zwitserland. „Omdat ik altijd al enorm van het gebied rondom het Meer van Genève heb gehouden, wilde ik graag naar Lausanne. Hier is een goede universiteit, met veel mogelijkheden om vakken te volgen die te maken hebben met het onderwerp waarover ik mijn bachelorscriptie wil schrijven: taalpsychologie en linguïstiek.”

Joukje studeert een halfjaar aan de Aix-Marseille Université in het Franse Aix-en-Provence. „Het leek het me erg leuk om specifiek de Franse cultuur beter te leren kennen door in Frankrijk te gaan studeren. Ik heb niet alleen gekozen voor Aix-en-Provence omdat dit een mooie, oude stad in het warme zuiden van Frankrijk met een goede universiteit is, maar vooral ook omdat hier veel protestantse studenten studeren.”

Inmiddels spreekt ze veel met andere christelijke studenten af, en gaat ze naar hun Bijbelstudieavonden. Ze woont bij christelijke mensen in huis en bezoekt op zondag Franstalige kerkdiensten.

Kerk

Voor Jacob Meier (26), inmiddels docent natuurkunde in Gouda, ligt zijn buitenlandse studietijd vier jaar achter hem. Hij kijkt er positief op terug. Voor zijn studie maritieme techniek aan de TU Delft ging hij een halfjaar naar Trondheim in Noorwegen, waar zijn universiteit connecties had. Hij ging dan ook niet alleen, maar met een groep van ongeveer twintig anderen. „Mijn vakgebied, scheepsbouw, is een heel internationale markt. Daarom is het goed als je ervaring hebt opgebouwd in het buitenland”, geeft hij aan.

„Ik heb veel mooie dingen meegemaakt. Vaak ging ik in het weekend eropuit om de natuur te verkennen. Noorwegen heeft een schitterende natuur en het was mooi daarin rond te trekken. Wat mij tegenviel, was de kwaliteit van het onderwijs; ik kon met veel minder inzet dan in Nederland mijn punten binnenhalen en de docenten waren ook niet zo goed. Daarnaast mis je je familie en bekenden. Zeker het missen van mijn vriendin was niet leuk. Gelukkig kwamen mijn ouders, vriendin en zusje in de herfstvakantie en heb ik toen een erg leuke tijd met hen gehad. Ik heb ook veel contacten gehad met andere christelijke studenten via een studentenvereniging –onderdeel van IFES– en de lokale kerk. De eerste zondag dat ik daar was, werd ik al uitgenodigd door een stel en heb ik een groot deel van de dag bij hen doorgebracht.”

Ook Karlijn en Anne-Lize zijn positief over ontmoetingen met medechristenen. Karlijn gaat op zondagochtend naar de Église Protestante Unie de France in Poitiers. „Ik ben erg vriendelijk ontvangen en ze doen veel moeite om me erbij te betrekken. Na de dienst is er plaats voor ontmoeting en dan spreek ik ook andere jongeren. Ergens in november wordt er een weekend voor christelijke studenten uit de regio georganiseerd, daar ben ik al voor uitgenodigd. Verder luister ik ’s middags meestal mee met de dienst in de thuisgemeente.”

Anne-Lize gaat ’s zondags twee keer naar een internationale kerk in Lausanne. „Ik heb veel contact met andere jongeren uit de kerk. Het is een heel hechte groep, misschien ook omdat veel mensen hun familie niet bij zich hebben. Het afgelopen weekend had ik verschillende apologetiektrainingen en hebben we ook een barbecue gehad.”

Israël

Anita Visser (21), student Midden-Oostenstudies aan de Universiteit Leiden, ging van januari tot juni dit jaar vanwege haar specialisatie Israëlstudies naar de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem. „Via de universiteit konden we een kamer krijgen op Har haTsarfatit, de Franse heuvel, op een kwartier lopen van de campus. Als je een regio- of talenstudie doet, is het in mijn opinie min of meer een vereiste om de regio te bezoeken die je bestudeert. Hoe moet je anders weten waar je over praat en leert? Je doet een hoop ervaring op die je nooit in Nederland op kunt doen, leert andere culturen en mensen kennen, leert dingen die je al wist of kende vanuit een ander perspectief te bezien en het is gewoon ontzettend leuk.”

Voor Anita zagen de weekenden er wel heel anders uit dan in Nederland. „Op zondag had ik gewoon college. Het is daar veel praktischer om op zaterdag (sabbat) de rustdag te houden, dus dat heb ik in dat halfjaar gedaan. ’s Morgens luisterde ik de preek van de vorige zondag terug, ’s middags was het vaak een beetje aanrommelen en soms nog iets voor mijn studie doen, en ’s avonds was er een dienst van een plaatselijke Engels-Russische baptistengemeente.”

Positief is ze ook over de betrokkenheid van haar gemeenteleden. „Nadat mijn ouders mijn adres in Jeruzalem in de kerkbode hadden geplaatst, bleven de kaarten maar komen. Dat was echt ontzettend leuk en motiverend.”

Auto

Dieke hoopt binnenkort via de kerk nieuwe contacten op te doen. Hij schafte in Canada een auto aan, zodat hij in de weekenden naar Calgary kan rijden, waar een gereformeerde gemeente is. Daar heeft hij een tweede gastgezin gevonden. „De afgelopen zondagen bleef ik in Edmonton en ging ik hier naar de kerk, maar dat was wel heel anders dan ik gewend was. Er was bijvoorbeeld een drumstel.”

Ook in Edmonton verblijft hij in een gastgezin. „Het is wel bijzonder dat ze geen vergoeding vragen voor het verblijf. Zoals ik het heel interessant vind om iets van hun cultuur te leren kennen, vinden zij het interessant om een student uit het buitenland in huis te hebben. Het verblijf is dus helemaal niet duur; je betaalt eigenlijk alleen voor je vliegtickets. Je studie loopt gewoon door, er gaat geen tijd verloren, en je doet een geweldige ervaring op.”

Tips

l Karlijn: „Het is handig om op tijd te beginnen met het regelen van handtekeningen, het verzamelen van documenten, het zoeken van woonruimte. Dat voorkomt een hoop stress. Ook is het denk ik goed om de laatste weken thuis rustig door te brengen, zodat je voldoende tijd hebt om de laatste voorbereidingen te treffen.”

l Joukje: „Begin vooral op tijd met dingen regelen en geniet er voor honderd procent van als je in het buitenland bent.”

l Anita: „Als je een studie doet die niet gerelateerd is aan een specifiek land zou ik voor een universiteit binnen de Europese Unie kiezen. Dat scheelt waarschijnlijk veel bureaucratisch gedoe.”

l Anne-Lize: „Ik zou aanraden van tevoren twee lijsten te maken: eentje met de dingen die je thuis moet regelen voor je vertrek en een met de dingen die je moet regelen nadat je aankomt. Verder adviseer ik een kerk te bezoeken waar je je thuis voelt.”

l Jacob: „Ik zou mensen aanraden lid te worden van een lokale kerk en te kijken of je contact kunt krijgen met christelijke studenten. Dat was echt een verrijking van mijn tijd in Noorwegen.”

l Dieke: „Ik kwam er zelf helaas te laat achter dat je in veel landen een MasterCard nodig hebt. De eerste nachten zou ik in een hotel slapen, maar omdat ik geen MasterCard bij me heb, moest ik 500 dollar contant aan borg betalen. Toen ik dat om halfeen ’s nachts op het vliegveld wilde gaan pinnen, lukte dat eerst met mijn Maestrocard ook niet. Ik wilde al op een bankje gaan slapen, tot ik een helder moment had en bedacht dat ik de pas nog moest activeren voor transacties buiten Europa. Al met al een heel gedoe.

Gelukkig zijn Canadezen heel behulpzaam. Zo kon ik tijdens de introductieweek de parkeerkosten niet betalen omdat dat ook met een MasterCard moest. Ik vroeg iemand anders omdat voor mij te doen en wilde het bedrag hem contant teruggeven, maar dat hoefde niet: hij was blij dat hij mij kon helpen.”