Burgess zegt tegen zijn studenten dat ze niet moeten ontwerpen zoals evolutie dat zou doen: stap voor stap. „Dan ontwerp je niets dan rommel.” Een blind evolutieproces kan volgens de hoogleraar geen werkende complexe structuren leveren.

De werktuigbouwkundige laat zien hoe hij en zijn studenten een microdrone hebben ontwikkeld die is gebaseerd op een libelle. „Libellen klappen hun vleugels niet alleen op en neer. De vleugels kantelen ook nog eens bij elke slag in een heel complexe beweging.”

Het lukte Burgess om de beweging na te bootsen. Gods oorspronkelijke ontwerp blijft echter veel efficiënter: de echte libelle is tien keer lichter, een stuk kleiner, en heeft aanmerkelijk meer controle over z’n vleugels. „Het ontwerp in de natuur is superieur aan menselijke technologie”, vertelt de hoogleraar, die vrijdag het tweedaagse congres van CMI in Londen opende met een lezing over biomimicry: het nabootsen van de natuur in menselijk ontwerp. „De natuur is de gouden standaard waar ingenieurs naar streven, maar die ze nooit kunnen evenaren.”

Er zit voor Burgess ook een keerzijde aan zijn geloof. Hij ligt regelmatig onder vuur: een christelijke hoogleraar aan de seculiere universiteit van Bristol, die ook nog eens de evolutie ontkent? Dat gaat er bij veel evolutionisten niet in, vertelt hij de 600 bezoekers vrijdagavond.

Burgess staat echter ook bekend als een van de beste werktuigbouwkundigen van Engeland. Daarom werd hij twee jaar geleden benaderd door de olympische wielrenners van het Britse Team GB. „De opdracht was om de ketting en tandwielen voor de fietsen te ontwerpen, en wel zó dat er in Rio de Janeiro wereldrecords werden gebroken en elke wielrenner met een medaille naar huis kwam. Maar verder legden ze geen druk op me”, grapt hij. Twee jaar werkte hij eraan. Juist zijn scheppingsgeloof stelde de werktuigbouwkundige in staat fietsen te ontwerpen waarmee Team GB de maximale prestaties kon leveren: daarmee wisten de Britse olympische wielrenners maar liefst zes gouden medailles te bemachtigen.

Laagdrempelig

Philip Bell, spreker van CMI en dagvoorzitter van het congres, licht toe dat de doelgroep voornamelijk de eigen achterban is. De lezingen worden laagdrempelig gehouden, zodat ook de geïnteresseerde leek ze kan volgen.

Groot-Brittannië staat bekend als een behoorlijk seculier land, waar de meeste inwoners de evolutietheorie als feit accepteren. Waar de organisatie van het congres op vrijdag slechts de avond heeft gereserveerd voor haar programma, is de zaterdag helemaal volgepland. Negen sprekers houden uiteenlopende lezingen voor meer dan 700 belangstellenden. Het publiek komt uit twaalf Europese landen. Uit gesprekken met de bezoekers blijkt dat er op veel plekken in Europa behoefte is aanbetrouwbare, wetenschappelijke informatie over de schepping.

Een van de sprekers die in deze behoefte voorzien, is de Roemeen Florin Mocanu. In zijn bijdrage aan de conferentie neemt hij de zondvloed onder de loep. Er zijn volgens hem drie theorieën over de vloed: deze is echt gebeurd, is een mythe, of er heeft een lokale vloed plaatsgehad. De Bijbel zelf sluit een lokale overstroming uit. „In Genesis 9:1 zegt God dat Hij nooit meer een zondvloed zal sturen. Als de zondvloed lokaal was, heeft God keer op keer Zijn belofte verbroken.”

Ook in het Nieuwe Testament wordt de zondvloed aangehaald. „In 2 Petrus 3:5-7 spreekt Petrus over drie gebeurtenissen: de schepping, de zondvloed en het laatste oordeel. De schepping was wereldwijd, en het laatste oordeel zal wereldwijd zijn. Een lokale vloed past gewoon niet in dat rijtje, een wereldwijde vloed wel.”

Dinosauriërs

In de middag is er een parallel programma. Vooral de lezing van Philip Robinsons over dinosauriërs blijkt populair. Volgens Robinsons is het reconstrueren van het verleden –de historische wetenschap– als een puzzel: „Als ik mijn twee jaar oude dochter de stukjes laat leggen, levert dat het goede plaatje op; ze probeert zelf uit te vogelen wat het moet worden. Maar als ik een puzzel leg, kijk ik naar het plaatje op de doos. Zo is het ook met de schepping: de Bijbel laat ons zien waar de puzzelstukjes –zoals dino’s– passen.” Kunstvoorwerpen met afbeeldingen van dinosauriërs tonen volgens hem aan dat mensen en dino’s gelijktijdig hebben geleefd.

Tijdens de seminars is er de mogelijkheid om simultaan te schaken tegen de Nieuw-Zeelandse schaakkampioen Jonathan Sarfati. Vijftien tegenstanders tegelijk nemen de uitdaging aan. Grootmeester Sarfati weet bijna alles te winnen, twee partijen eindigen in remise.

Stamboom

De conferentie sluit af met een lezing van Paul James-Griffiths, een Britse historicus die zich al meer dan twintig jaar verdiept in de volkerentabel van Genesis 10. Hij maakt zijn punt concreet door vanaf het heden naar de stambomen te kijken.

Uit statistisch onderzoek is gebleken dat iedere Europeaan die 1000 jaar geleden leefde en nu nog levende nakomelingen heeft, in het voorgeslacht zit van iedere huidige Europeaan. Dat maakt het ook moeilijk om precies te achterhalen hoe de volkeren zich vanaf Babel verspreid hebben, omdat in bepaalde delen van de wereld stammen zijn opgegaan in elkaar. Toch kan James-Griffiths veel van de nakomelingen van Noach traceren aan de hand van benamingen voor streken die nu nog gebruikt worden.

Dat de toren van Babel een historische gebeurtenis was, staat voor James-Griffiths buiten kijf. Hij geeft aan dat de oudst bekende vormen van landbouw, domesticatie van dieren, metaalbewerking en bebouwing allemaal te herleiden zijn tot een streek in het Midden-Oosten die vroeger ”Urartu” werd genoemd – waarschijnlijk afgeleid van ”Ararat”, het gebergte waar de ark strandde.

Ook seculiere geleerden erkennen dat de volkerentabel uniek is in zijn soort. Zelfs de plaatsnamen die genoemd worden verwijzen naar echte steden. Wat je hiervan volgens James-Griffiths mee kunt nemen? „Als Genesis 10 een historisch betrouwbaar verslag levert, waarom zou de rest van Genesis dat dan niet doen?”

„Theïstische evolutie staat niet sterk”

De Nieuw-Zeelander Jonathan Sarfati, hoofdspreker op het congres van CMI vorige week, is gepromoveerd in de chemie. Maar de focus van zijn boeken ligt meer op de theologische kant van de controverse schepping-evolutie. Weet hij dan wel genoeg van theologie? „Theologie valt feitelijk buiten mijn vakinhoudelijke expertise”, legt Sarfati uit. „Maar ik ben theologisch autodidact. Ook laat ik experts meelezen. Geen enkel werk is een eenmansproject.” In enkele van zijn boeken behandelt Sarfati argumenten van atheïsten en theïstisch evolutionisten.

Sarfati doet zijn best om aan te tonen dat de evolutietheorie allesbehalve vaststaat. „God is rationeel. We hoeven ons brein niet achter te laten bij de kerkdeur.”

De toon van Sarfati’s betoog doet denken aan Spreuken 26:5: „Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet gelijk wordt.” Zo zegt Sarfati bijvoorbeeld tegen mensen die beweren dat er geen absolute waarheid bestaat: „Hoe weet je dan dat die stelling waar is?” En wat te denken van atheïst Richard Dawkins, die zegt dat je alleen wetenschappelijk toetsbare beweringen moet accepteren? Die uitspraak kun je niet eens wetenschappelijk toetsen.”

Ook voor christenen die in de evolutietheorie geloven heeft Sarfati zijn woordje klaar. „Theïstisch evolutionisten zitten op zo veel gebieden verkeerd met hun leerstelling. Bijvoorbeeld de volgorde: theïstische evolutie moet lijden en dood voor de eerste mensen plaatsen. Dat botst niet alleen met Genesis, maar met heel veel Bijbelboeken.”

Tegelijk stelt Sarfati dat iemand Genesis niet hoeft te geloven als letterlijke historie om christen te zijn. „Iedereen die in Jezus gelooft als zijn Verlosser is een christen.” Maar als je ook in evolutie gelooft, heb je volgens Sarfati een inconsistent en onlogisch geloof. „Ook atheïsten zien dat in: volgens theïstisch evolutionisten is Jezus gekomen om te sterven voor de zonde van een niet-bestaande Adam. Daarmee overtuig je atheïsten niet; je laat juist zien dat ze jou overtuigd hebben.”

„Evolutie klonk als een sprookje”

Tijdens de conferentie sprak Vij Sodera over de complexiteit van het leven. De van oorsprong Indiase chirurg Sodera zoekt graag uit hoe het dierlijk leven in elkaar steekt. Dat doet hij vaak vrij letterlijk: hij ontleedt kadavers.

De geboren hindoe kwam op jonge leeftijd naar Engeland en ging naar een school gelieerd aan de Anglicaanse Kerk. „Ik kreeg les over de Bijbel, maar het leefde niet voor me. Dat was met het hindoeïstisch geloof al net zo.”

Door zijn interesse voor biologie kreeg hij al snel in de gaten hoe complex het leven in elkaar zit. „Evolutie klonk als een sprookje; het verhaal klopte gewoon niet. Ik verwierp evolutie niet vanwege mijn geloof, maar omdat het wetenschappelijk gezien niet steekhoudend is.”

De evolutietheorie is volgens Sodera geen goede verklaring voor hoe het leven op aarde zich heeft ontwikkeld. Hij wijst op niet-herleidbaar complexe organen: structuren die niet in een stapsgewijs evolutieproces kunnen ontstaan.

Zo hebben zoogdieren en mensen een diafragma, een spierweefsel tussen de buikholte en de borstkas, dat bij het inademen naar beneden beweegt zodat lucht de longen in kan stromen. Vogels en reptielen hebben dit niet. Toch zouden zoogdieren volgens de evolutietheorie uit reptielen zijn ontstaan.

„Het diafragma kan niet stapsgewijs worden gevormd. Een half diafragma werkt niet en heeft geen evolutionair voordeel. Als het bijna dichtgegroeid zou zijn, is het juist gevaarlijk: dan kan de maag door onderdruk de borstholte in gezogen worden”, zegt Sodera terwijl hij een röntgenfoto laat zien van een persoon wiens diafragma door een messteek beschadigd is geraakt. „Maar als het helemaal dichtgroeit, overleeft het organisme het evenmin, omdat de slokdarm en belangrijke aderen erdoorheen lopen.”

Zo geeft Sodera tal van voorbeelden van structuren die niet stapsgewijs kunnen zijn ontstaan. „Alleen het Bijbelse model past bij de observaties van de werkelijkheid”, concludeert Sodera.