Rousseff hing al enkele maanden een afzettingsprocedure boven het hoofd. Een speciale afzettingscommissie bepaalde voor de zomer al dat er voldoende gronden zijn om een onderzoek te starten naar de mogelijkheid om het staatshoofd uit haar ambt te zetten. Het Huis van Afgevaardigden sprak zich vervolgens met een tweederdemeerderheid voor het starten van een afzettingsprocedure.

De Senaat was daarna aan zet. In de Braziliaanse Eerste Kamer was slechts een absolute meerderheid nodig om de procedure door te zetten. Die werd gehaald en Rousseff werd voor 180 dagen geschorst. Tijdens dat halfjaar moest worden vastgesteld of ze schuldig is aan de aantijgingen en of ze dus uit haar ambt kan worden gezet. De Senaat bepaalde woensdag dat ze definitief moet vertrekken.

Wat was er aan de hand? Het gaat slecht in Brazilië. Het land verkeert in de grootste economische crisis sinds jaren. De inkomsten uit de export van grondstoffen en olie zijn dramatisch teruggelopen. De cijfers liegen er bepaald niet om. De economie kromp vorig jaar met maar liefst 3,8 procent. En de inflatie steeg naar 10,7 procent, het hoogste cijfer in twaalf jaar tijd.

Dan moet je als president natuurlijk wel actie ondernemen. En doorgaans heb je ook wel wat uit te leggen.

Actie ondernemen deed Rousseff wel. Alleen was die van een dubieuze aard. Het Zuid-Amerikaanse staatshoofd wordt ervan verdacht de begrotingscijfers van 2014 te hebben opgepoetst, zodat het leek dat de Braziliaanse economie er een stuk beter voor stond.

Los daarvan speelt er een aantal omvangrijke corruptiezaken. Zo zouden constructiebedrijven het staatsbedrijf Petrobras veel te hoge rekeningen hebben gestuurd. Het overschot zou zijn doorgesluisd naar politici, op voorwaarde dat zij bij belangrijke wetsvoorstellen ten gunste van de regering zouden stemmen. Ook andere publieke gelden zouden zijn aangewend om stemmen te kopen. Al in 2012 werden 25 mensen, onder wie volksvertegenwoordigers, bankiers en zakenlieden, schuldig bevonden aan omkoping.

Het goede nieuws is intussen dat ook in Zuid-Amerika democratische mechanismen functioneren die ervoor zorgen dat politici in de hoogste regionen niet ongestraft hun gang kunnen gaan. Jarenlang was dit werelddeel het toneel van revoluties, dictaturen en wijdverbreide corruptie. Een afzettingsprocedure tegen een zittende president is dan ook ongekend.