”De duik” speelt in Willemstad op Curaçao. Wie onder de Pontjesbrug zwemt belandt in het verleden. Roly is de zoon van een Nederlandse moeder en Curaçaose vader. Hij leert van zijn vader over het geheim van de Pontjesbrug, maar mag er niemand iets over vertellen – zelfs zijn grote liefde Mila niet.

Vorig jaar was het boek de winaar van de Vlag & Wimpel (Griffeljury).

De Jenny Smelik-IBBY prijs is genoemd naar en ingesteld ter herinnering aan de in 1980 overleden kinderboekenschrijfster Jenny Smelik-Kiggen, en wordt sinds 1982 tweejaarlijks door IBBY-Nederland (International Board on Books for Young People) uitgereikt. De prijs wordt toegekend aan jeugdliterair werk, waarin de cultuur van etnische minderheden aan de orde komt op een dusdanige wijze dat het een bijdrage levert aan de totstandkoming van een beter begrip voor mensen uit ‘minderheidsgroepen’ in de breedste zin des woords.

De prijs bedraagt 2000 euro. De prijs worden in het najaar uitgereikt tijdens een vriendenmiddag van IBBY-Nederland. De datum en locatie zijn nog niet bekend.

Uit het juryrapport over ”De duik”: „Etniciteit en afkomst vormen belangrijke thema’s, zonder dat ze in een pessimistisch daglicht geplaatst worden. Integendeel, Sjoerd Kuypers tekst leest als een ode aan het leven op Curaçao en de schoonheid van de verbondenheid van mensenlevens over de grenzen van de continenten heen. (…) De duik is een sterk staaltje stilistiek, waarin Kuyper experimenteert met verschillende genres. (…) Kuypers beeldende verteltrant wordt ondersteund en versterkt door de sfeervolle, kleurrijke prenten van Sanne te Loo, die het boek naar een ander niveau tillen. Ze trekken je mee het verhaal in, in kleur en zwart-wit, geschilderd en in stripvorm – haar beelden zijn verbijsterend raak en precies en laten toch alle ruimte voor de verbeelding.”

De jury over ”Mijn opa de trekvogel”: „Evenals twee jaar geleden heeft het bestuur van IBBY-Nederland, op voordracht van de jury, besloten dit jaar opnieuw een eervolle vermelding bij de Jenny Smelik-IBBY prijs (500 euro) toe te kennen, dit keer aan de auteur van ”Mijn opa de trekvogel”. Wat de juryleden vooral bekoort, is het feit dat de interesse in de ander de intrige vooruit drijft. Wederzijds begrip en empathie zijn voor Adam, zijn opa en hun omgeving vanzelfsprekend, waardoor diversiteit gestimuleerd wordt. De perceptie van de Marokkaanse gemeenschap in Nederland wordt als natuurlijk en vanzelfsprekend voorgesteld. De identiteit van Adam en zijn opa wordt gethematiseerd zonder dat ze geproblematiseerd wordt. Er wordt integendeel benadrukt dat het waardig is om Marokkaans te zijn. Ook de waarde van het contact houden met elkaar wordt onderstreept.”