Illusie dat Nederlandse wet patiënt beschermt tegen kwakzalvers
Er lijkt geen eind te komen aan de ophef over de praktijken van de Duitse natuurgenezer Klaus Ross. De Duitse justitie bereidt inmiddels een onderzoek voor waarbij het overlijden van 69 patiënten uit zijn kliniek in het Duitse Bracht onder de loep wordt genomen. De instelling, ooit begonnen boven een in Venlo gevestigde groothandel in Italiaanse koffie, staat in een kwade reuk; zo veel is duidelijk.
Veel patiënten die zich door Ross lieten behandelen, kwamen uit Nederland. Het roept de intrigerende vraag op waarom zij in Duitsland belandden, in plaats van in hun eigen land. Niet zo moeilijk, zeggen sommigen, in een land als Duitsland mogen ”Heilpraktiker” vrijelijk hun gang gaan. Nee, dan Nederland!
Inderdaad kent ons land diverse zorgwetten met strafbepalingen die behalve op reguliere ook op alternatief werkende artsen van toepassing zijn. Een kliniek uit Hilversum, gelieerd aan die van Ross, werd door de Inspectie voor de Gezondheidszorg gesloten voordat het mis kon gaan. Mocht een arts van het type Ross ooit voor een Nederlandse strafrechter belanden, dan moeten door hem misleide patiënten of diens nabestaanden zich over de afloop van zo’n proces echter maar niet te veel illusies koesteren. De drempel om natuurgenezers te veroordelen voor het opzettelijk benadelen van andermans gezondheid dan wel dood door schuld, ligt in Nederland hoog.
Eind 2014 eiste justitie drie jaar cel tegen Sara G. De natuurgenezeres, bekend geworden als de heks van Kockengen, meende patiënten die in het reguliere circuit waren uitbehandeld van hun verslaving af te kunnen helpen door toediening van het hallucinerende middel ibogaïne. Een patiënt sprong na de behandeling van een parkeerdek in de veronderstelling dat hij kon vliegen en liep ettelijke botbreuken op. Een ander rende in verwarde toestand een snelweg op en werd door een vrachtwagen doodgereden.
Zowel de rechtbank als het gerechtshof kwam echter tot de slotsom dat G.’s controversiële behandeling uiteindelijk niet als dé oorzaak van het letsel en het overlijden viel aan te merken. Zij kon alleen worden veroordeeld omdat zij door zelf medicijnen te bereiden en voorhanden te hebben de Opium- en de Geneesmiddelenwet overtrad. Dat de Nederlandse wet zo streng is dat hij natuurgenezers zoals Ross wel moet afschrikken, gaat dus niet op.
Wie het pad van de reguliere geneeskunde verlaat, betreedt de wereld van het experiment. Hij of zij kan daarin aanlopen tegen blijde verrassingen en ontwikkelingen die tijdelijk hoop geven. Lees daarvoor het indrukwekkende relaas van celbioloog Verhoeven, gisteren in deze krant.
Wel moet worden bedacht dat Verhoeven zelf van wanten wist en niet met alternatieve, maar met regulier werkende artsen ging experimenteren. Dubbele deskundigheid dus; zowel aan de zijde van de arts alsook aan die van de patiënt.
Bij veel patiënten is er in plaats van kennis alleen maar veel wanhoop. Een zoektocht naar genezing kan dan zomaar eindigen bij een kliniek zoals die van Ross, ook in Nederland. Bezint eer ge begint en vertrouw niet te veel op wet- en regelgeving; ziedaar de les van de affaire in Bracht.
