Er zijn speciale makelaars die de verkoper en de koper bij elkaar brengen. Is de koop gesloten, dan mag de koper de voetballer zich als persoonlijk bezit toe-eigenen. Ook heeft de koper het recht om de voetballer weer door te verkopen.

Aan het begin van de 21e eeuw bereikte de aan- en verkoop van voetballers een hoogtepunt. De bedragen stegen tot absurde hoogte. Het totale Nederlandse aandeel is moeilijk te schatten. Hoewel er veel kritiek was op de handel in voetballers heeft de regering nooit overwogen deze praktijk te verbieden. Daarvoor was het betaalde voetbal te populair.

Hoe ik aan deze tekst kom? Door in een aantal Wikipedia-passages met name de woorden ”slavernij” en ”slaaf” te vervangen door ”betaald voetbal” en ”voetballer”. Aanleiding: de huidige transacties in het internationale voetbal. Veel kranten ruimen daar hun kolommen voor in, waarbij de miljoenen de lezers om de oren vliegen. De Engelse club Manchester United smaakte het twijfelachtige genoegen alle records te verbreken. Voor de voetballer Paul Pogba telde de club deze week het onwaarschijnlijke bedrag van ruim 100 miljoen euro neer. Daarbovenop kwam nog een bedrag van 20 miljoen euro, dat naar de makelaar ging. Die moet daar een aantal weken telefonisch voor onderhandelen, en dat is het.

Verwacht wordt dat andere internationaal bekende clubs binnenkort ook met grof geld gaan smijten. Menige club is in handen van een steenrijke oliesjeik of andere miljardair. Die zijn handig genoeg om ervoor te zorgen dat niet alleen de uitgaven, maar ook de inkomsten rijkelijk vloeien in de vorm van toegangsgelden, tv-uitzendrechten en marketingpraktijken.

Het is op z’n minst cynisch dat veel topvoetballers van oorsprong afkomstig zijn uit Afrika, net als voorheen de slaven. Maar behalve overeenkomsten zijn er ook grote verschillen. Kregen slaven amper te eten en te drinken, de hedendaagse topvoetballer heeft over zijn beloning weinig te klagen. Om bij het voorbeeld van die Pogba te blijven: hij ontvangt van zijn nieuwe club een bedrag van 320.000 euro. Wat zegt u, per jaar? Nee, daar doet hij het niet voor. Het is per week! De clubsponsor was ook nog eens zo aardig om hem meteen een hagelnieuwe bolide ter beschikking te stellen, een Chevrolet Camaro van rond de 40.000 Engelse pond. Zo komt Jan Splinter in voetballand door de winter.