Een week eerder ging het maaien van de gouden halmen niet door. De akker aan de Staphorster Kerkweg leek wel een rijstveld en de vrijwilligers van de Historische Vereniging Staphorst zagen er geen brood in. Woensdag was de herkansing.

Het spant er in de ochtend om, maar het bestuur van de vereniging besluit om zeven uur de zeis en zelfbinder toch in te zetten. Het gaat door. En dus mag wethouder en locoburgemeester Krale de eerste halmen vellen. Jan Bouwman (86) en Harm Timmerman (96), oudgedienden en ervaren handmaaiers, kijken toe. Het kan ermee door.

Het is vaste prik tijdens de Staphorstdagen: roggemaaien op de authentieke wijze. Daar komen altijd veel mensen op af. Het levert vaak fraaie foto’s op voor de toeristen.

Grimas

Rogge werd vroeger veel verbouwd rondom Staphorst. Bouwman weet dan ook precies hoe het moet. Af en toe trekt hij een grimas, maar de halmen vallen massaal onder het scherpstaal. Ook Timmerman is er weer bij. Hij is het maaien eveneens niet verleerd. „Als mijn vader geen fout maakte met de aangifte, ben ik inderdaad 96 jaar”, zegt de krasse Staphorster.

Stichting Staphorst en de Historische Vereniging Staphorst bundelen de krachten tijdens het maaien van de rogge. Er gaan daarbij enkel vrijwilligers aan de slag.

Zo ook Roelie, Niesje en Jantje. De in klederdracht gestoken dames bakken pannenkoeken met daarop een ei voor de toeristen en de kranige werkers. Er gaat niks boven de echte Staphorster platte koek in de ochtend.

Rilling

Tegen een uur of elf regent het pijpenstelen in het Overijsselse dorp. Het wordt daarna druk in het tentje van de drie bakdames. Met druppels aan de neus komen de maaiers en de toeristen binnen. De vrouwen bakken rustig door.

De kaken van de eters malen. Soms gaat er een rilling door hun lijf als een druppel via de nek zijn weg de rug naar beneden zoekt.

Volgende week woensdag vindt de derde en laatste Staphorstdag plaats. De rogge wordt dan gedorst. Ook is er een braderie in Staphorst.