Het begint allemaal in 2001. Fauteuilverkoper Geertjan van Olst stort zich op de markt van scootmobielen. Hij stuit al snel op een taboe rond dit vervoermiddel. Hierdoor is de markt klein: in Nederland schaffen slechts 11.000 mensen per jaar een scootmobiel aan. Toch ziet Van Olst kansen: „Ik zocht naar een manier om trots op een scootmobiel te kunnen zijn.”

Enkele schetsen later krijgt de Scoot7 zijn definitieve vorm: slank en sober. „Mijn uitgangspunt was om alle overbodige onderdelen weg te laten.” Het cijfer zeven in de naam geeft het streven naar volmaaktheid weer.

Met de tekening onder de arm stapt Van Olst naar een ingenieursbureau in Soest. De technici maken een definitief ontwerp en speuren de hele wereld af op zoek naar de juiste onderdelen. Een motor uit China, een accu uit de Verenigde Staten en besturingstechniek uit Engeland vormen de elementen van het eerste prototype. In Barneveld vindt de assemblage plaats.

Met twee accu’s haalt de scootmobiel een maximumsnelheid van 7 kilometer per uur. Na anderhalf uur moeten de accu’s weer aan de lader. Met enkele simpele bewegingen kan de Scoot7 opgeklapt worden. Meenemen in de achterbak van een auto is een fluitje van een cent.

Sportauto
Om de taboesfeer te doorbreken besteedt Van Olst veel aandacht aan het verhaal achter zijn product. De folder en de website staan vol met kreten als ”vrij en onafhankelijk”, ”voel je vrij” en ”beweeg jezelf”. „Op dit moment zien mensen een scootmobiel als een laatste manier om zich te voort te bewegen. Er zijn bijvoorbeeld 1 miljoen reumapatiënten in Nederland, die je echt niet allemaal op een traditionele scootmobiel krijgt. Het imago van de Scoot7 moet hierin verandering brengen.”

De folder vermeldt dat het ontwerp is afgeleid van Italiaanse sportauto’s uit de jaren zestig. Op de vraag of dat niet een beetje ver gezocht is, antwoordt Van Olst ontkennend. „De Scoot7 lijkt qua kleur en eenvoud op de sportauto’s uit die tijd. We hebben sterk gekeken naar de manier waarop Ferrari zijn modellen vormgaf.”

De kleuren van de Scoot7 ogen inderdaad trendy: zachtgeel, zeeblauw, lila en mintgroen. Ook bekleding met stoere spijkerstof behoort tot de mogelijkheden. „We brengen extreme opties, in de praktijk verkopen we echter alleen maar zilvergrijze modellen.”

Een Nederlander is conservatief, daarom richt Van Olst zich ook op de wereldmarkt. „Vooral Engeland en de Verenigde Staten zijn grote afzetgebieden. Zij zijn ontvankelijker voor het verhaal achter onze scootmobiel.”

Om wereldwijde dekking te realiseren, bouwt Van Olst op dit moment aan een dealernetwerk. In Nederland moet de consument afreizen naar een van de zes vestigingen van Prominent, dat vooral bekend is door de verkoop van relaxfauteuils.

De huidige prijs ligt op een hoog niveau: 2590 euro. Om die reden ging Van Olst in China op zoek naar goedkopere productiemogelijkheden. Daar zonder succes. Door zijn bezoeken aan het Verre Oosten kwam hij echter wel in contact met een Taiwanese directeur van een scootmobielfabriek. „Hij reageerde enthousiast op ons ontwerp. Deze maand gaan we naar Taiwan om drie proefmodellen te bekijken. Als dat positief uitpakt, kunnen we de Scoot7 aanbieden voor een prijs onder de 2000 euro. Met een lagere prijs hebben we een extra middel om de markt open te breken.”

Simpel
Tot die tijd promoot Van Olst zijn product niet actief, ondanks de belangstelling die ervoor bestaat. De Nederlandse klant die toch alvast kennis wil maken met Scoot7, betaalt voorlopig 2590 euro. Zeven exemplaren zijn inmiddels over de toonbank gegaan. Een vrijblijvende en gratis proefrit is altijd mogelijk.

In de showroom nodigt een blinkende scootmobiel ertoe uit. De zitting voelt goed aan en ook voor langere mensen biedt Scoot7 voldoende beenruimte. De bediening is simpel: voor- en achteruit. Het indrukken van de gasknop levert echter niet het gewenste resultaat: het voertuig blijft stilstaan. De kreten in de folder als ”onafhankelijk” en ”vrij” blijken relatief. Ook de Scoot7 is van tijd tot tijd een afhankelijk vervoermiddel. Van de acculader, welteverstaan.