Column: Verkeerd ingeschat
Je hebt gesolliciteerd als directeur bij een goededoelenorganisatie en de vraag wordt gesteld wat je zou willen verdienen. Lijkt me persoonlijk een ingewikkelde. Stel dat die organisatie de nood van kinderen in de derde wereld probeert te lenigen en dat de inkomsten volledig uit giften bestaan. Dan moet je toch weinig ethisch besef hebben om te zeggen: „Doe maar 150.000 euro per jaar exclusief bonussen en toelagen.”
Toch had de Hartstichting ooit een directeur die nog meer incasseerde. Die was goed voor 177.000 euro per jaar. Toen het naar buiten kwam, had de stichting een kolossaal probleem. Al die collectanten die ieder jaar door weer en wind de deuren afgingen, moesten naar adem happen. Velen hielden het voor gezien. Laat meneer zelf maar met de collectebus de steden en dorpen afwerken, zal menigeen hebben gedacht. Ook veel gevers wisten genoeg. De Hartstichting zag de inkomsten met maar liefst 3,5 miljoen dalen.
Ten einde raad stelde het bestuur aan de directeur voor om enkele tienduizenden euro’s in te leveren. Maar dat weigerde hij. Of hij aanvoerde dat hij dan niet meer kon rondkomen, vermelden de annalen niet maar dat zou de affaire nog gênanter hebben gemaakt. Het arbeidsconflict eindigde met de uitspraak van de rechter dat meneer recht had op 7 ton. Hartverscheurend…
Nu speelt er weer zo’n salariskwestie, dit keer bij KNGF Geleidehonden, een uiterst sympathieke organisatie waarvoor je je portemonnee zou omkeren. Maar voordat u dat doet, raad ik u aan nog even het vervolg tot u te nemen.
De directeur van deze stichting blijkt vorig jaar een inkomen te hebben genoten van 154.000 euro. De dame in kwestie (de directeur is een zij) staat op de loonlijst voor een bedrag dat de landelijke norm met 7500 euro overstijgt en daar kwamen in 2015 nog een bonus van 18.500 euro en wat extraatjes bovenop. Al met al toucheerde ze 154.000 euro. Curieus is de reactie van de raad van toezicht van KNGF Geleidehonden.
Toen een journalist van de Volkskrant de buitenissige salariëring van de directeur aankaartte, verklaarde de raad „een verkeerde inschatting” te hebben gemaakt. Hoe krijg je het verzonnen. Als je als raad van toezicht een klein beetje hebt opgelet, weet je dat een salariëring boven de landelijke norm in deze sector tot heisa leidt. Dat kan de inschattingsfout niet zijn geweest. Nee, de raad moet hebben gedacht dat de media er niet achter zouden komen. Ach, zo’n onbekende club, een kniesoor die erop let. Een misrekening die extra zuur is omdat de groep om wie het allemaal is begonnen, het kind van de rekening wordt.
