Mijn man en ik hadden onze kampeeruitzet eerder dan onze trouwuitzet. Onze huwelijksreis hebben we in Schotland door­gebracht: een paar nachten in een huisje en een paar nachten in de tent.

Twee jaar later, in september 2012, was het eiland Skye, dat ten westen van Schotland ligt, onze vakantiebestemming. We wilden daar een meerdaagse trektocht maken. Het jaar daarvoor hadden we met onze oudste dochter de West Highland Way gelopen, een route van 152 kilometer die van Milngavie, in de buurt van Glasgow, naar Fort William voert. Je komt onder andere langs Loch Lomond. Vooral het laatste deel door de Schotse Hooglanden is prachtig.

Tijdens die tocht was onze oudste dochter tien maanden. Ze ging mee in de buikdrager. Na een dag wandelen zetten we ergens de tent op, maakten een kampvuur, aten en gingen slapen. Die tocht was een succes: onze dochter heeft ervan genoten. Nog altijd houdt ze van het buitenleven en deze manier van vakantie vieren.

Op Skye waren we weer van plan er meerdere dagen met de tent en als backpacker op uit te trekken. We hadden toen twee kinderen: in februari was onze zoon geboren. Een van ons droeg onze dochter op de rug, of ze liep zelf. De ander had de baby in de buikdrager.

Als je met twee kinderen wilt trekken, is het puzzelen, want het aantal kilo’s dat je kunt dragen is beperkt. De kinderen, de tent, eten, drinken, water, kleding, branders. We hebben alles van tevoren gewogen en overbodige ballast thuisgelaten.”

Uitzicht

„Na een dag wandelen op het eiland hadden we ons tentje op­gezet aan de rand van een baai, op het stukje weiland dat de laatste zonnestralen opving toen we aan kwamen lopen. We pasten met onze rugzakken en twee kleine kinderen eigenlijk net niet goed op het tentoppervlak, maar het uitzicht en de sterrenhemel maakten veel goed.

De volgende dag wilden we verder wandelen naar een landpunt en in een herdershutje overnachten. Daar mag je slapen als je ervoor zorgt dat je het onderkomen weer zo achterlaat als je het hebt aangetroffen.

In de loop van de nacht ging het echter regenen en zo hard waaien dat het tentdoek ervan klapperde. En het bleef regenen. ’s Ochtends heeft mijn man de tent nat ingepakt, terwijl ik met de kinderen onder een poncho zat. Zo konden we toch droog op weg.

Na een kwartier kwamen we een boer tegen die zei: „Ik ga naar huis. Als jullie straks op willen drogen, kom je maar naar de farm.”

Eerst liepen we stevig door. Maar het bleef regenen. Onze schoenen en sokken werden nat. We realiseerden ons: zo komen we doorregend aan in het hutje en daar is geen mogelijkheid om onze kleren te drogen. We zijn dus teruggegaan.

Op Orbost Farm werden we warm welkom geheten door Keith en Rachael Jackson. Onze sokken en jassen gingen in de wasdroger, de schoenen bij de kachel. De boer was dol op baby Gerco. Het gezin had zelf twee kinderen; de jongste was een jaar of negen.

Wij werden aan de keukentafel genodigd en kregen thee met bananencake. Het gezin bleek een hele doos bananen te hebben gekregen. Die verwerkten ze vervolgens in allerlei gerechten.

Ik geef toe: op zo’n moment smaakt alles lekker. Maar zo’n cake had ik nog nooit op en ik vroeg daarom naar het recept. Het lijstje met ingrediënten werd op een notitieblaadje geschreven en kregen we mee.”

Verkennen

„Het is die hele dag blijven regenen. ’s Avonds zochten we een bed and breakfast op. De dagen daarna brachten we door in een sta­caravan. Hele dagen regen hebben we niet meer gehad, maar het is wel de hele vakantie wisselvallig gebleven. Elke dag zijn we erop uitgetrokken om Skye te verkennen.

Een vakantie op één plek heeft niet onze voorkeur. Vorig jaar hebben we met de auto getrokken in de Ardennen. Voor deze zomer boekten we een huisje in Tsjechië. Maar we willen graag nog eens een ezeltjestrektocht in Frankrijk doen.

De cake is stevig, en niet al te zoet. Met de vulling kun je variëren. Zo vervang ik de banaan wel door appel of meng ik wortel en noten door het beslag. Je kunt vast ook voor chocolade kiezen, al heb ik dat zelf nog nooit gedaan. Eigenlijk is dit het basisrecept geworden voor de cakes die ik maak. Tegelijkertijd is het een mooie herinnering aan ons bezoek aan Orbost Farm.

>>digibron.nl/bakkendelezers

Stevige, voedzame cake

Ingrediënten

Voor de cake

• 340 gram zelfrijzend bakmeel

• 175 gram (licht)bruine suiker

• 135 gram gesmolten boter

• 2 eieren

• 2 niet te rijpe bananen

• ¼ eetlepel speculaas-/
koek­kruiden

• snufje zout

• boter om in te vetten

• klein bakblik

• aluminiumfolie

  Voor de citroencrème

• kleine verpakking roomkaas (Philadelphia)

• klein beetje citroensap

• suiker of honing

Bereiding

Verwarm de oven voor op 160 graden Celsius.

Mix het zelfrijzend bakmeel met de suiker, de gesmolten (en nog goed warme) boter en de eieren. Kneed dit met deeghaken, want het mengsel lijkt meer op brooddeeg dan op cakebeslag.

Snijd de bananen in kleine stukjes, bijvoorbeeld plakjes en vervolgens in vieren. Voeg een snufje zout toe en naar smaak speculaaskruiden/koekkruiden of kaneel.

Doe het deeg in het ingevette bakblik. Plaats dat in het midden van de oven. De totale baktijd is circa 50 minuten, maar zet de wekker op 30 minuten, kijk of de bovenkant mooi bruin is en doe er dan aluminiumfolie overheen. De cake gaart dan verder, maar wordt niet donkerder.

Maak ondertussen de citroencrème. Meng in een schaaltje de roomkaas met een klein scheutje citroensap en voeg vervolgens naar smaak suiker of honing toe.

Controleer vanaf een baktijd van 40 à 45 minuten met een prikker of de cake klaar is. Komt de prikker er droog uit, dan mag de cake uit de oven.

Serveer de afgekoelde cake in plakken en besmeer ze met een dikke laag crème.