Fietsen was voor De Rooij zijn lust en zijn leven. In zijn schooltijd trapte hij dagelijks zo’n 90 kilometer weg van Rijssen naar de reformatorische Jacobus Fruytier scholengemeenschap in Apeldoorn.

Medio 2008 kwam daar de klad in. De Rooij kreeg allerlei klachten. „Ik had last van vermoeidheid, hoofdpijn, duizeligheid en kon me slecht concentreren. Ook had ik spierpijn, soms kon ik mijn benen nauwelijks bewegen.”

Boomhutten

De Rijssenaar, voorheen lasser, stapte medio 2009 naar zijn huisarts. Inmiddels vermoedde De Rooij dat hij door een tekenbeet de ziekte van Lyme had opgelopen. „Ik fietste vaak in de bossen. Liggend in het gras maakte ik natuurfoto’s. Dan kun je gemakkelijk een tekenbeet oplopen.”

Hij liet de dokter een rode kring op zijn borstkas zien. „De arts hield het op eczeem en schreef zalf voor.” Zelf is de Rijssenaar ervan overtuigd dat het een tekenbeet was. „Van die kring heb ik destijds een foto gemaakt. Die heb ik later een andere huisarts laten zien. Hij zei: „Dit is absoluut een tekenbeet.” Nog weer een andere huisarts stelde dat mijn ziekteverschijnselen aan de ziekte van Lyme deden denken.”

Jarenlang sukkelde De Rooij door. Omdat de klachten ver­ergerden, nam hij in november 2011 opnieuw zijn huisarts in de arm. Die liet een bloedtest uitvoeren. „De huisarts concludeerde dat niet kon worden aangetoond dat ik de ziekte van Lyme had. Daarvoor zouden twee antistoffen in mijn bloed moeten zitten. In mijn bloed zat echter maar een van die antistoffen.”

Toch kreeg De Rooij vier weken lang een antibioticakuur tegen lyme. „Eerst namen mijn klachten af, later begon ik opnieuw te tobben met mijn gezondheid.”

Afremmen

Wat mankeer ik? Die vraag bleef de Rijssenaar bezighouden. „Omdat mijn huisarts betwijfelde of ik de ziekte van Lyme had, was ik onzeker. Ik heb ook gehoord dat mijn klachten te maken hadden met het feit dat ik zo veel sportte. Of zouden de ziekteverschijnselen psychisch verklaard kunnen worden? Ik was niet depressief of angstig. Voor de zekerheid heb ik me laten onderzoeken in een ggz-instelling. De conclusie was dat ik geen psychische ziekte heb. Ik ben iemand die vaak vrolijk is. Mijn familie en vriendin moeten me vaak afremmen.”

In een poging toch helderheid te krijgen, stapte De Rooij af op een alternatieve arts in Winterswijk. „Die heeft bloedmonsters gestuurd naar een laboratorium in Duitsland. Uit die test kwam dat ik wel degelijk de ziekte van Lyme heb.”

Bij een andere alternatieve arts, in de buurt van Tiel, onderging de Rijssenaar ongeveer twee jaar geleden een zogeheten vegatest, die bedoeld is om lyme vast te stellen. „Die vegatest wees uit dat ik lijd aan de ziekte van Lyme.”

De vegatest werkt, zo is de gedachte, via het onwillekeurige (vegetatieve) zenuwstelsel. Via een handelektrode krijgt het lichaam een impuls. Door het lichaam in contact te brengen met een (vaak) verdunde stof zou meetbaar zijn hoe het lichaam op deze stof reageert.

De vegatest is binnen de reguliere geneeskunde omstreden. Echter, ook de gangbare bloedtest in Nederland kent beperkingen, waardoor de diagnose in sommige gevallen wordt gemist.

De Rooij, verbonden aan de Gereformeerde Gemeenten, zegt over de vegatest: „Een reformatorische huisarts schreef kritisch over de vegatest. Die zou te maken hebben met occultisme. Ik vind de vegatest, die ook in Duitse ziekenhuizen wordt gebruikt, echter ethisch verantwoord. In biddend opzien heb ik er gebruik van gemaakt.”

De alternatieve artsen schreven voedingssupplementen voor. De afgelopen jaren verminderden de klachten. De Rooij, die een WIA-uitkering ontvangt en vrijwilligerswerk doet: „De periodes dat het goed gaat, worden langer. Zo was ik een jaar grotendeels vrij van klachten.”

Voorzichtig

Hij maakt geen verwijten richting de huisarts die twijfelt of er sprake is van lyme. „Ik begrijp dat hij bewijzen wil. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik lyme heb. Klachten die ik in het blad van de Lymevereniging vermeld zie, herken ik.”

Wees voorzichtig in de natuur, adviseert hij. „Ga onder de douche als je in het bos bent geweest en kam je haar goed. Onderzoek je lichaam op teken. Let op een verdachte rode ring. Overigens ontstaat lang niet na ieder tekenbeet een rode ring. Ga naar je huisarts als je een tekenbeet hebt opgelopen of dat vermoedt.”