Dus zullen we voorlopig niet weten wie het mooiste Belgische meisje is in de leeftijd tussen de zes en de tien jaar. De organisatie van Mini Miss België gaat echter proberen het evenement alsnog door te laten gaan. Dus er is nog hoop voor de 200 kinderen die zich hadden aangemeld.

Tot zover het sarcasme.

Want het is natuurlijk volstrekt ongepast –om in de woorden van de Belgische minister van Werk Kris Peeters te spreken– dat kinderen op die leeftijd een wedstrijd aangaan om het knapste koppie en de leukste bijbehorende act.

Dat heeft uiteraard niet zo veel met kinderarbeid te maken. Want niets is verplicht. Maar de Belgische regering moest nu eenmaal een juridisch argument hebben om de verkiezing te kunnen verbieden.

Het gaat veelmeer om de achterliggende vraag of je mensen in een wedstrijd op hun uiterlijk mag beoordelen. De Belgische inspectie merkte terecht op dat „het uiterlijk een gegeven is waarop een kind zo goed als geen controle heeft. Dat maakt een schoonheidswedstrijd anders dan een talentenshow of een sportwedstrijd voor kinderen.”

Nog afgezien van het menselijk gebrek aan controle over uiterlijk schoon, gaat het ook voorbij aan het gegeven dat we allemaal door God op eigen wijze zijn geschapen. Verliezen op een schoonheidswedstrijd leidt dan vaak ten diepste tot teleurstelling –of misschien zelfs wel uitgesproken boosheid– over de manier waarop onze Schepper ons heeft gemaakt. Dat kan nooit de bedoeling zijn.

Los daarvan is de sociale en emotionele druk die dergelijke evenementen op kinderen legt totaal onverantwoord. Dat geldt al helemaal voor de leeftijdscategorie van zes tot tien, waar deze Mini Miss België om ging.

Dat valt overigens breder te trekken. Neem de talrijke tv-shows waarin kinderen zich voor het oog van de camera op het scherp van de snede met elkaar moeten meten. Wie heeft de mooiste stem? Wie voert de beste act op? Wie roert de jury tot tranen?

De winnaar sleept misschien een mooi platencontract in de wacht – voor wat het voorstelt. Maar wat gebeurt er met de teleurgestelde kinderen die verloren?

De Bijbel zegt dat we met onze talenten moeten woekeren. Dat is zeker waar. Een zekere mate van competitie kan daarbij geen kwaad. En wie zijn of haar gaven niet benut, mag zich ook weleens terdege achter de oren krabben.

Maar bij al dat woekeren met talenten geldt wél steeds: doet het al ter ere Gods. Daar past geen Mini Miss België in.

En wel meer niet.

Gelukkig mogen we bij dat alles weten dat God niet het uiterlijk, maar het hart aanziet. Daar komt geen competitie bij kijken.