EK voetbal: de terroristen hebben nu al iets bereikt
PARIJS. Met de aanwezigheid van 90.000 agenten, militairen en beveiligers is het EK voetbal in Frankrijk waarschijnlijk het scherpst beveiligde sportevenement ooit. En of dat toernooi alleen nog niet voldoende is, valt het ook nog eens samen met een wielerevenement, de Tour de France. Maar hoe beveilig je een land waar op zo veel verschillende plekken zo veel mensen bijeen komen?
Bernard Cazeneuve haalde in de aanloop naar het Europees kampioenschap nog maar eens een basisprincipe uit de terrorismebestrijding aan. „Nul procent maatregelen, betekent honderd procent risico. Maar honderd procent voorzorg leidt niet tot nul risico”, doceerde de Franse minister van Binnenlandse Zaken. Wanneer Frankrijk en Roemenië morgen in Parijs het toernooi openen, mogen we vier weken lang niets uitsluiten. En dat in een land dat de afgelopen anderhalf jaar al flink werd getroffen door terroristen.
Voetbal en beveiliging. Ooit ging het over het uit elkaar houden van vijandige supportersgroepen. Dat Engelse, Duitse en Kroatische fans de komende weken Frankrijk overspoelen, lijkt nu wel de laatste zorg van de organisatie. IS heet de grootste tegenstander van een prettig toernooiverloop.
Of dat terecht is? „Daar kun je veel scenario’s op loslaten”, zegt terrorismeonderzoeker Jelle van Buuren van het Centrum voor terrorisme en contraterrorisme (Universiteit Leiden). „Een terroristische organisatie kan juist ergens anders iets plannen, juist omdat iedereen op Frankrijk focust. Maar ze kan ook willen bewijzen dat veiligheid, ondanks zo veel maatregelen, niet bestaat. Elke strategie is te beargumenteren.”
Want alles beveiligen, lukt niet. „Simpelweg omdat op enig moment de agenten en soldaten op zijn”, zegt Van Buuren. De stadions bewaken, is één. Maar dan zijn er ook nog de fanzones en de pleinen waar liefhebbers massaal de wedstrijden volgen. En natuurlijk de terrassen in de stadscentra, om nog maar te zwijgen van toeristische plaatsen die niets met voetbal te maken hebben.
Van Buuren: „Vanuit de terrorist gezien is het toernooi zelf het interessantste doel. Grote sportevenementen zijn gevoelige objecten. Dat weten we al sinds de Olympische Spelen van 1972 in München, toen de Israëlische delegatie het doelwit was. Daar is nu eenmaal de aandacht van de wereld op gericht. Terroristische organisaties is het meestal om aandacht en spektakel op openbare plaatsen te doen. Het liefst plaatsen waar heel normale mensen komen, zoals jij en ik.”
