In een brief aan de Kamer stelde Van Geel vorige week nog geen landelijke wettelijke regels voor het stankbeleid in het buitengebied te willen opstellen, maar met een zogeheten handreiking de normen te willen vaststellen. Zijn voornaamste argument voor zo’n regeling is dat mensen die zich in het buitengebied willen vestigen, worden geconfronteerd met stankhinder. „Een typisch stedelijke redenering”, vindt Van der Vlies (SGP). Stadsmensen weten waar ze aan beginnen als ze naar het platteland verhuizen, stelt hij. Daar moeten boeren, die sinds jaar en dag in het buitengebied zitten, niet de dupe van worden.

De huidige regels op het gebied van geur en stank op het platteland leiden steeds vaker tot problemen. Veel gemeenten kunnen geen nieuwe woonwijk of atletiekbaan aanleggen omdat die binnen een geurcirkel van een varkenshouderij zou vallen. Omdat de problemen in de ene regio groter zijn dan in de andere, wil staatssecretaris Van Geel de oplossing hiervoor zo veel mogelijk aan gemeenten overlaten.

De Tweede Kamer ziet niets in een handreiking, omdat die minder rechtszekerheid biedt dan wetgeving. VVD-kamerlid Oplaat stelt dat hij „bang is voor willekeur” als zonder wettelijk kader veel wordt overgelaten aan gemeenten. Van Geel zegde op deze duidelijke opdracht vanuit de Kamer toe over drie weken in een notitie een voorstel te presenteren.

Van der Vlies kaartte woensdag de onzekerheid aan waarin met name pluimveehouders verkeren nu de Raad van State opnieuw heeft geoordeeld dat de toegepaste stankfactoren niet juist zijn. Deze uitspraak leidt tot veel verwarring bij gemeenten, omdat die niet meer weten welke normen ze moeten hanteren. Van Geel erkende dat de situatie „buitengewoon vervelend” is, maar bood geen oplossing voor de korte termijn.