Voor onze koning valt die evaluatie gunstig uit. Hij heeft, ondanks dat de steun voor de monarchie daalt, nog steeds het vertrouwen van een meerderheid van het volk. Zijn optreden wordt gezien als goed, vooral als hij niet bekneld wordt door het protocol. De koning is op z’n best als hij op reis is met een handelsmissie of als hij een onaangekondigd rondje loopt op een Haagse markt. Als hij zichzelf mag zijn, voelt hij zich het beste. Het is niet fair om onze koning als een feestkoning af te schilderen die het vooral goed doet bij sportevenementen. Samen met koningin Máxima is hij er óók als er verdriet en rouw is.

Het is niet uitzonderlijk dat in de populariteitscijfers koningin Máxima de koning naar de kroon steekt. Evenmin is het reden tot bezorgdheid bij de koning. De populariteit van zijn echtgenote doet het aanzien van de koning alleen maar goed, als zij hem in aandacht maar niet overschaduwt.

Ouderen, opgegroeid onder de koninginnen Wilhelmina, Juliana en/of Beatrix, hebben soms nog weleens een tikkeltje heimwee naar vroeger. Vorstinnen hebben nu eenmaal een andere stijl van regeren. Maar ook hun stijl paste bij de tijd waarin ze regeerden, evenals die van koning Willem-Alexander nu. En daarmee is in principe niets mis. Hij is zeer gesteld op zijn privacy, maar gaat tegelijk losser met mensen om dan zijn moeder. Hij is praktisch ingesteld, gaat graag op reis met het bedrijfsleven en is tijdens dergelijke missies een visitekaartje voor ons land.

In opinieblad Elsevier stond een artikel waarin de twee belangrijkste mannen van het land, koning Willem-Alexander en premier Rutte, met elkaar vergeleken werden. Ze zijn leeftijdsgenoten en zouden, volgens bronnen die Elsevier sprak, vrienden kunnen zijn. Of dat werkelijk zo is, blijft gissen. Uit de gesprekken die de koning wekelijks met de premier voert, krijgen we niets te horen. Maar de sfeer schijnt ongedwongen te zijn.

Elsevier noemde ook het feit dat zowel de koning als de premier „hervormd” is in het opinieartikel. Nu is het nooit aan buitenstaanders om een oordeel te vellen over het geestelijk leven van een ander. Maar gezien het gedrag van zowel de premier als de koning is het de vraag of religie er in hun openbare optredens niet wat bekaaid afkomt. Het is ondenkbaar dat onze koning, zoals president Obama, een geestelijk lied inzet voor de microfoon tijdens een openbare bijeenkomst, om maar iets te noemen. Je kunt je zelfs afvragen of een koning dat wel moet willen. Maar betrokkenheid op God en de christelijke gemeente kan ook anders geuit worden. En dan bedoelen veel orthodoxe protestanten zeker níét dat de koning en z’n gezin vaker op bezoek moeten gaan bij de paus.

Op zijn verjaardag feliciteren we onze koning van harte. En wensen hem, met het zevende couplet van ons volkslied, toe dat God hem, als Zijn dienaar, zal bewaren. Voor zijn gezin én voor ons land.