„Het grijze gebied is ernstig bedreigd, of liever gezegd: het staat op het punt van uitsterven.” Met die woorden begint een lang artikel in Dabiq, het theologische magazine van Islamitische Staat. Het artikel verscheen na de terroristische moorden bij Charlie Hebdo in Parijs, vorig jaar, en is één grote lofzang op een zwart-witwereld waarin iedere moslim kleur moet bekennen.

Voor IS betekent dat: toegeven dat het kalifaat de ware islam vertegenwoordigt. Moslims die afstand nemen van terreuraanslagen, zoals ook nu weer volop gebeurt, geven er wat de IS-theologen betreft blijk van dat ze aan de kant van de „kuffar” staan – de kant van de ongelovigen.

Het creëren van die zwart-witwereld is een belangrijk doel van IS. Het beste middel daarbij? Terroristische aanslagen plegen.

En dat werkt inderdaad. Sinds 11 september 2001 –„de gezegende operaties van 11 september”, noemt IS de terreuraanslagen van destijds op Amerika– is de wereld daadwerkelijk steeds meer opgedeeld in twee kampen. Voor IS zijn dat het „kamp van de islam” enerzijds en het „kamp van de kruisvaarders” anderzijds.

De islamitische terreuraanslagen die sinds 11 september 2001 in het Westen zijn gepleegd, passen voor IS naadloos in de ontwikkeling naar de gewenste zwart-witwereld. Madrid, Londen, Parijs: de dodelijke aanslagen in de verschillende Europese hoofdsteden dienen allemaal hetzelfde doel: het dichterbij brengen van de eindtijd, die zwart-wit zal zijn en waarin twee kampen elkaar op leven en dood zullen bevechten. Ook de moord op Theo van Gogh in Amsterdam, in 2004, zetten de hoftheologen van IS in dit kader.

„Neutrale” islamitische partijen die weigeren de kant van het zelfbenoemde kalifaat te kiezen, horen volgens hen bij het nu snel uitstervende grijze gebied.

Van de weeromstuit gaan veel mensen in het Westen, bewust of onbewust, mee in dat patroon. Het toenemend aantal incidenten bij moskeeën laat dat duidelijk zien. Iedere moslim kan een terrorist zijn: grijs gebied bestaat ook voor hen niet meer.

Hét grote probleem daarvan is dat de westerse samenleving daarmee ernstig bedreigd wordt, stelt de Arabische liberale blogger Iyad el-Baghdadi, die eerder uit de Verenigde Arabische Emiraten werd verdreven en tegenwoordig in Noorwegen woont. „Wat IS grijs gebied noemt, is in feite het gebied waarin wij samenleven”, schrijft hij. „Iedereen die deze manier van samenleven aanvalt, is een bondgenoot van IS in zijn poging om het grijze gebied uit te roeien.” Iedereen, herhaalt hij, „inclusief de populisten op de rechtervleugel.”

Kortom, IS doet zijn best iedereen mee te trekken in zijn blik op de wereld. Iedereen móét kiezen – wat vanouds kenmerkend is voor polarisatie. Voor leven en laten leven, voor „gematigde” moslims, voor welke nuance dan ook is geen plaats. De wereld van de moslimterrorist is zwart en wit – net zoals de vlag van IS.