Fasseur publiceerde onder meer een tweedelige biografie over koningin Wilhelmina en een boek over het huwelijk van koningin Juliana en prins Bernhard. Aan deze gedegen en vlot lezende werken dankte hij de bijnaam ”koninginnenbiograaf”. Voor deze studies kreeg hij exclusief inzage in het archief van het Koninklijk Huis. Hij was daardoor de eerste en de enige die op basis daarvan onderzoek kon doen naar de relatie tussen koningin Juliana en gebedsgenezeres Hofmans.

Critici vonden Fasseur te mild over het koningshuis. Zelf zei hij daarover dat een historicus niet met zijn mening tussen het onderwerp en de lezer in moest staan. „Geschiedenis is begrijpen”, zei hij in 1999.

In 2014 publiceerde Fasseur een biografie van Nederlands minister-president in de Tweede Wereldoorlog, Gerbrandy. In een interview met deze krant zei Fasseur dat hij tijdens het schrijven van deze biografie veel in de Bijbel had gelezen om uitspraken van de gereformeerde Gerbrandy te kunnen doorgronden.

Fasseur studeerde rechten en geschiedenis. In 1977 werd hij benoemd tot bijzonder hoogleraar overzeese geschiedenis. In 1986 volgde zijn benoeming tot gewoon hoogleraar geschiedenis van Zuidoost-Azië, in het bijzonder die van Indonesië. Fasseur kende Indonesië; hij werd geboren in Balikpapan, een havenstad op het eiland Borneo.

Voor zijn wetenschappelijke loopbaan werkte hij onder meer op het ministerie van Justitie. Hij is de bedenker van de vijfdagentermijn in de abortuswet.

De jurist en historicus rondde net zijn memoires onder de titel ”Dubbelspoor” af. De presentatie stond gepland op 21 april.

Onlangs onderging Fasseur een operatie. Daarbij ontstonden complicaties. Aan de gevolgen daarvan overleed hij zondag in een Leids ziekenhuis.