„De mensen wisten hier allemaal van de top en ze snappen niet waarom ze nog steeds de grens niet over mogen. Ze zijn ook zeker niet van plan om weg te gaan. Ik sprak een Syrische vrouw. Ze heeft het nummer negentien. Als voor twintig mensen het hek open gaat, zit ze erbij. Europa is voor haar nu zo dichtbij, ze wil nu niet opgeven. Maar niemand weet wat er nu met deze mensen moet gebeuren en waar ze heen moeten. Ze zitten in de kou en regen. Ik snap niet dat de Europese leiders kunnen zeggen dat ze een oplossing hebben gevonden.”

Tijdens zijn bezoek aan de grensplaats Idomeni werd Nazarski voortdurend aangeklampt. „Mensen vroegen of ik wat voor ze kon doen en waren ook op zoek naar droge schoenen. We kunnen deze mensen hier niet zo laten zitten.”

Het sturen van de migranten naar Turkije noemt Nazarksi een onnozel idee. „Hoe kunnen ze nu zeggen dat Turkije een veilig land is. Vluchtelingen zijn daar al eerder slecht behandeld. Het is bijna ongelooflijk dat ze met dit idee op de proppen zijn gekomen.”