In de gang staat een tafel met daarop de Nederlandse vlag, een portret van oud–koningin Juliana en een behoorlijk volgetekend condoleanceregister. Volgens een medewerkster van het centrum vinden de bewoners het register belangrijk. „Vrijwel iedereen heeft getekend en wellicht zelfs twee keer omdat ze niet meer weten dat ze dat al hebben gedaan."

Een groep van elf geriatrische bewoners kijkt in de televisiekamer naar de uitvaart. Volgens een van de verpleegkundigen mogen deze bewoners die veel hulp nodig hebben, op deze bijzondere dag met het bord op de schoot eten, zodat ze niets hoeven te missen. De meesten zijn onder de indruk en kijken gebiologeerd naar het scherm terwijl de rouwstoet richting Delft trekt.

J. Brasser–Melse is een van de bewoners die op haar kamer naar de uitvaart kijkt. De 91–jarige vrouw is onder de indruk van de plechtigheid. „Het doet je wel wat, het was toch een fantastisch mens, en een leeftijdsgenoot."

De in Oostkapelle geboren en later naar Koudekerke verhuisde Zeeuwse noemt zichzelf echt koningsgezind. „Mijn man werkte bij de gemeente en was verantwoordelijk voor het ophangen van de vlaggen bij geboorten en trouwerijen van de koninklijke familie. Ik verstelde de vlaggen als ze kapot waren of maakten van twee, één vlag als dat zo uitkwam."

Ze zegt: „Wij zijn van een heel andere generatie als tegenwoordig. Wij zagen het koningshuis als iets vorstelijks met een koningin die hart had voor haar onderdanen. Juliana was niet hooghartig, ze was echt een moeder van het volk. Ze toonde belangstelling en was niet benauwd om vies te worden. Ik zie haar nog zo met die kaplaarzen door de modder lopen na de watersnoodramp."

Normaal gesproken gaat de bewoonster rusten na het eten, maar deze dag doet ze dat niet. „Ik wil niets van de uitvaart missen, maar eigenlijk moet ik mijn benen laten rusten. Ik kan niet meer lopen en zit in een rolstoel en dan is het wel lekker als ik even kan liggen. Vandaag slaan we dat over."

Na de uitvaart komt ook het gewone leven in het zorgcentrum weer op gang. De bewoners komen uit hun kamers en bezoeken elkaar of schuifelen naar buiten voor wat frisse lucht. De stemming is wat bedrukt; voor de meesten geldt dat er een leeftijdsgenote is heengegaan, die bovenal hun koningin was.