Reden is naast het grote aantal stemmen (ruim 40 procent) in de eerste ronde op linkse kandidaten, ook onenigheid in het rechtse kamp. Deze week waren er de „grote manoeuvres": het in elkaar schuiven van lijsten om gezamenlijk uit te komen in de tweede ronde.

In vier regio is rechts daarin niet geslaagd, waaronder in Bourgondië en de Languedoc–Roussillon. Daar weigerden de liberalen van de UDF zich te stellen achter de huidige neo–gaullistische UMP–lijsttrekkers. De UDF verwijt hen zes jaar geleden met het extreem–rechtse Front National in zee te zijn gegaan om de zege te behalen. Daarmee lijkt het bedje voor links in die regio’s gespreid.

Hetzelfde geldt in Normandië en de Franche–Comté, waar UMP–lijsttrekkers de liberalen maar mondjesmaat op een gezamenlijke lijst toe wilden laten. Die hebben dergelijke lijsten dus geweigerd.

Alleen de Parijse regio gaat mogelijk van links naar rechts. Daar hebben neo–gaullisten en liberalen wel een akkoord bereikt, dat de linkse coalitie in moeilijkheden kan brengen.

Frankrijk lijkt zo regelrecht aan te sturen op een afkeuring van de politiek van de regering–Raffarin en daarmee van president Chirac. De werkloosheid is opgelopen tot rond de 10 procent. Behalve bij Defensie wordt overal op bezuinigd en dat zet in heel Frankrijk kwaad bloed.

Een klinkende nederlaag van rechts kan zo gevolgen krijgen voor de politieke toekomst van premier Raffarin. Vrij algemeen wordt de ambitieuze minister Sarkozy van Binnenlandse Zaken getipt als Raffarins opvolger. De uiteindelijke beslissing is evenwel aan Chirac.

De Franse president heeft evenwel bedenkingen jegens Sarkozy, die onverholen lonkt naar het Elysée in 2007. Chirac is er alles aan gelegen dan herkozen te worden wil ook hij, net als de voormalige premier Juppé, de Justitie niet op zijn nek krijgen wegens frauduleuze handelingen. Zolang hij president is, is de nu 71–jarige Chirac voor de Justitie onaantastbaar.