Het hof kreeg vijf zaken voorgelegd, allemaal van Afghaanse oud-militairen of veiligheidsmensen die asiel aanvroegen in Nederland, maar dat niet kregen. Asielzoekers die (mogelijk) ernstige misdrijven zoals mensenrechtenschendingen hebben gepleegd, krijgen in Nederland geen verblijfsstatus. Nederland stelt op basis van informatie uit 2000 dat bijna alle (hooggeplaatste) Afghaanse militairen verdacht zijn, dan wel op de hoogte waren van mensenrechtenschendingen.

De mannen stapten daarop naar het mensenrechtenhof en claimden dat er sprake was van onmenselijke of onterende behandeling door Nederland (artikel 3) door hen terug te laten keren naar Afghanistan. De mannen zeiden voor hun leven te vrezen wegens hun voormalige werk en stelden dat de algemene situatie in het land niet veilig is voor terugkeer.

Het hof weerlegde echter de redenering van de mannen. Uitzetting naar Afghanistan zou geen overtreding zijn van het zogeheten artikel 3 van het Verdrag voor de Rechten van de Mens. De mannen hebben onvoldoende aangetoond dat zij bij terugkeer voor hun leven moeten vrezen. Bovendien is de situatie in Afghanistan niet gevaarlijk, en dus mag uitzetting.

Het vonnis van het hof treedt over drie maanden in werking, tenzij een van de partijen beroep aantekent.