JA

Dat zou inderdaad zo zijn als diegenen gelijk hebben die op een van de volgende drie manieren met de Bijbel omgaan. Elk van die drie manieren is allereerst een handreiking aan christenen om zó niet met de Bijbel om te gaan!

1. Een tekst ‘los’ citeren, zonder dat je let op de aard van de tekst (poëzie, spreuk, beschrijvende tekst) of de context waarin de tekst staat. In het filmpje gebeurt dat bijvoorbeeld door een beschrijvende tekst te lezen als een gebod: „En gij zult eten de vrucht van uw buik, het vlees van uw zonen en van uw dochters” (Deut. 28:53). Dat suggereert alsof God dit gebiedt, terwijl het gaat om de goddeloosheid van het volk.

2. Allerlei teksten combineren – alsof de Bijbel een grabbelton vol teksten is. We plakken rustig de ene tekst vast aan de andere alsof ze één geheel vormen. In het filmpje gebeurt dat wel heel stijlloos: „Ik sta niet toe dat de vrouw onderwijs geeft. Dan moet men haar hand afhakken”, zegt een van de journalisten, waarbij hij doet alsof hij één Bijbeltekst citeert. Hij combineert op een vervelende manier –in dat opzicht is er wel goed over nagedacht– een citaat uit het Nieuwe Testament (1 Tim. 
2: 12) met een oudtestamentische tekst uit een heel andere context (Deut. 25:11).

3. Teksten uit de Bijbel gebruiken en citeren onafhankelijk van waar ze in de Bijbel staan. Dus geen verschil tussen Oude Testament en Nieuwe Testament, tussen een tekst uit Jesaja of Maleachi, uit een evangelie of uit een brief.

Samengevat: ja, de Bijbel zou net zo’n boek zijn als de Koran wanneer alle teksten in de Bijbel algemene, contextloze en tijdloze waarheden zouden bevatten. En dat miskent compleet het karakter van de Bijbel.

NEE

Een van de opvallende kenmerken van de Bijbel is dat daarin een eeuwenlange geschiedenis ter sprake komt waarmee vele schrijvers gemoeid zijn. Dat klinkt door in de bladzijden van de Bijbel. De Koran is als het ware in één keer uit de hemel gedicteerd, eigenlijk zonder tussenkomst van mensen.

Dat betekent in de eerste plaats dat wanneer je een Bijbeltekst citeert, je allereerst jezelf ook rekenschap geeft van de historische en grammaticale betekenis van de tekst in de context van de tijd en van het Bijbelboek. In de Koran maakt het bij wijze van spreken niet uit of je soera 5 of 50 citeert. In de Bijbel maakt het wel terdege verschil of je citeert uit Numeri 5 of Psalm 5, of dat je iets aanhaalt uit Jesaja 5 of Johannes 5.

Vervolgens dienen we ons goed bewust te zijn van het verschil tussen het Oude en het Nieuwe Testament. En dan niet teksten vol geweld uit het Oude Testament proberen te neutraliseren door er een ‘mooie’ tekst tegenover te zetten. Er worden handen afgehakt en mensen gestenigd en uitgeroeid. Dat moeten we niet ‘mooier’ maken. Maar je moet je wel afvragen waarom christenen geen mensen meer de handen afhakken, hen stenigen of uitroeien. Dat is niet zomaar een kwestie van goed fatsoen –ook dat wel trouwens– of van slapheid of slechts van cultuur. Er valt nu eenmaal vanuit het Nieuwe Testament licht op het Oude Testament vanuit de Persoon en het werk van Jezus Christus.

Om bij het handen afhakken te blijven, juist in de Bergrede –vol liefde tot de naaste!– spreekt Jezus over het afhakken van de rechterhand (Matth. 5:30). De zonde is niet in de eerste plaats een zaak van die hand, maar van het hart dat met die hand verbonden is. Letterlijk de hand afhakken lost het probleem van de zonde niet op. Dat is één ding.

Tegelijkertijd is dat geen tempering van het oordeel. Immers de tekst in Mattheüs staat in het kader van óf „tot het eeuwige leven ingaan”, óf „in de hel geworpen worden.” Wij leven niet meer in de theocratie zoals Israël die op een unieke manier kende. Er komt geen christelijke sharia of iets dergelijks. De beslissingen vallen nu bij Christus. Tot de tijd van de wederkomst is er het lange geduld van God met de bedoeling: de redding van zondaren!

DUS

Methodisch gezien rammelt het ‘onderzoekje’ op YouTube aan alle kanten. Als wetenschappelijk experiment dus volstrekt ondeugdelijk. Maar dat schijnt er minder toe te doen, als het maar past bij het beeld dat de massamens van religie heeft. Een andere cover maakt de Bijbel gelukkig niet anders. Voor wie wil luisteren, laat de Bijbel de stem van de levende God horen en is als zodanig totaal anders en onvergelijkbaar.